Αν και οι Keane, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, είναι απ’ τα πολύ μεγάλα ονόματα για τις δουλειές των οποίον τρέφεις κάποιο ενδιαφέρον, κι αν και άργησαν σχεδόν μισή δεκαετία να κυκλοφορήσουν το νέο τους album, “Strangeland”, δεν μπορείς να πεις ότι υπήρχε και ιδιαίτερη αγωνία.
Αυτό μάλλον λειτούργησε καλά αφού ο νέος δίσκος του alternative Βρετανικού συγκροτήματος είναι ικανός να απογοητεύσει τουλάχιστον το 75% των οπαδών τους. Και μιλάμε για οπαδούς που απέκτησαν όχι απαραίτητα από το “Hopes and Fears” αλλά αργότερα. Με δουλειές δηλαδή όπως “Perfect Symmetry” ή το “Night Train” EP.
Το συγκεκριμένο γεγονός υφίσταται χάρη στην απότομη στροφή της μπάντας προς το ντεμπούτο της σε πιο light μορφή και δυστυχώς χωρίς πολύ έμπνευση. Το κυριότερο που χάθηκε απ’ το χαρακτηριστικό τους άκουσμα είναι η ατμόσφαιρα, κι αυτό είναι κάτι που εμποδίζει το “Strangeland” να περιέχει έστω ένα κομμάτι σαν τα “Somewhere Only We Know”, “Bend and Break” ή “Bedshaped”. Όσο κι αν προσπαθεί η μοναδική τέτοιου είδους προσπάθεια ονόματι “Watch How You Go”.
Υπάρχουν αρκετές καλές, ή μάλλον όμορφες στιγμές στον τέταρτο δίσκο των Άγγλων Keane. Αυτές είναι το “Silenced by the Night” (που αποτελεί και το πρώτο υπερεπιτυχημένο single του album), το “Disconnected” (τουλάχιστον το καλύτερο laid back κομμάτι αυτού του… laid back δίσκου καθώς και το δεύτερο single του) και το “Sovereign Light Café” (το επερχόμενο τρίτο single). Από την άλλη υπάρχουν τα απόλυτα δείγματα στασιμότητας όπως “The Starting Line” και “Day Will Come” αλλά και το “On the Road” με το εριστικό pop refrain.
Φυσικά και δεν σημαίνει πως το “Strangeland” θα επισκεφτεί τα αυτιά λίγων (κάτι που ίσως βγαίνει συμπερασματικά από το “…απογοητεύει το 75% των οπαδών…”) μιας και έχοντας θεσπιστεί ως ένα σύγχρονο group – θηρίο οι Keane ξέρουν πώς να προσφέρουν νέα ακούσματα σε ακροατές χωρίς προηγούμενη επαφή μαζί τους.
767 
