Αλλαγή πλεύσης! Κάπως έτσι θα χαρακτήριζα την τεράστια αλλαγή που συντελείται στο “Gastrike”, 3ο άλμπουμ των Σουηδών.
Πολλοί θα περίμεναν να πατήσουν στην επιτυχημένη συνταγή των προηγούμενων δύο άλμπουμ “By Honour” και “The End”, που ουσιαστικά ήταν πολύ καλά sequel στο μέγα Ε-Π-Ο-Σ “Hammerheart” των BATHORY.
Αντιθέτως στο νέο τους πόνημα έχουμε blast beats, thrashing riffs, double bass, επιθετικά blackίζοντα φωνητικά, διατηρώντας πάντα τον επικό χαρακτήρα που τους προσδίδουν τα χορωδιακά μέρη, οι όμορφες μελωδίες, και τα καθαρά (λίγα σε σχέση με το παρελθόν) φωνητικά.
Οι Ragnar και Mats (και οι δυο κιθάρες/φωνητικά στους ISOLE) μας είχαν προϊδεάσει για το τι θα επακολουθούσε, αφού προηγήθηκε η κυκλοφορία των Doomsters ISOLE όπου και εκεί είχαμε αλλαγές, με πιο επιθετικά σημεία και αρκετά brutal φωνητικά.
Σίγουρα θα διχάσουν τους οπαδούς τους με αυτή την κυκλοφορία, που σαφώς θα προτιμούσαν να βαδίσουν στα μονοπάτια που χάραξαν με τα προηγούμενα δύο, αλλά θα κερδίσουν και πολλούς νέους με έφεση σε πιο επιθετικά ακούσματα.
Μετά από ένα μικρό ατμοσφαιρικό πρελούδιο, το πρώτο κομμάτι “The Gathering Of Witches” ξεκινά με thrashy mid-tempo riffs που δίνουν γρήγορα την σκυτάλη για τα blast beats. Μετά από αυτή την βαριά, μάλλον βάναυση αρχή, το “Dance of Darkness” έρχεται με μια καλή συμφωνία της μελωδίας και μια εξαιρετική χορωδία. Αυτό το τραγούδι όπως και σχεδόν κάθε άλλο τραγούδι του άλμπουμ συνδυάζει τέλεια ότι το “Gastrike” μουσικά είναι, δηλαδή ένας αριστοτεχνικός συνδυασμός με αργά μέρη, thrash-riffs, black εκρήξεις, αλλά και επικά και μελωδικά σημεία όπου αυτό είναι απαραίτητο. Αυτό είναι εμφανές ακόμη περισσότερο στο αποκορύφωμα του άλμπουμ “Dispellation”, που συνδυάζει επιδέξια το επικό και την επιρροή “Hammerheart” με το νέο black metal vibe. Το riffing ακούγεται τεράστιο, και όταν μπαίνουν τα χορωδιακά μέρη είναι σαν να έχεις το σπαθί στο ένα χέρι και την μπύρα στο άλλο! Αυτό είναι απλά ένα μεγάλο κομμάτι από την αρχή μέχρι το τέλος! Στο ίδιο μοτίβο ακολουθεί και το “Boatman’s Call” αλλά με πιο NWOBHM riffing. Το “The Mistress Of Wisdom” είναι μάλλον το μοναδικό κομμάτι που θυμίζει αρκετά ως πολύ BATHORY και μοιάζει να βγήκε από το “Blood On Ice”. Ο δίσκος κλείνει με τα πιο “ακραία” κομμάτια, το μελωδικό “I Djupet Så Svart” χάρη στην μεγαλύτερη χρήση καθαρών φωνητικών, και το πιο επιθετικό “Seven”. Παίρνουν μεγάλο συν για τη χρήση των πλήκτρων γιατί δεν αφήνει αυτήν την αίσθηση σαν ένα συμφωνικό black metal άλμπουμ. Είναι οι κιθάρες, τα φωνητικά και τα τύμπανα που καθορίζουν τη διάθεση εδώ. Λογικά θα το λατρέψετε, ειδικά όσοι αρέσκονται σε epic/viking metal.
ΥΓ Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο καταπληκτικό εξώφυλλο με τις πολλές λεπτομέρειες και στο σχεδόν πρωτόγονο παίξιμο του ντράμερ Tord.
562 
