DREADLINK: “Zero One”

Το δελτίο τύπου επιμένει πως οι Dreadlink δεν είναι απλά μια μπάντα… Είναι συνάμα και μια φιλοσοφία που πρέπει να μοιραστεί στον κόσμο. Οκ, δε θέλω να σας το χαλάσω, αλλά μήπως υπερβάλετε βρε παιδιά;

Modern thrash metal (λένε πως) παίζουν οι “φιλόσοφοι” από τη Γερμανία και το “Zero One” αποτελεί την πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα, έχοντας τη Massacre Records να τους κρατάει το χεράκι.

Οι κύριες επιρροές των Dreadlink είναι οι Morbid Angel, οι Crowbar και οι Pantera, ενώ φλερτάρουν με διάφορα είδη (από brutal death ως thrash και από nu metal- τύπου Sklipknot- μέχρι sludge). Προσωπικά γουστάρω πολύ τα “ωμά” φωνητικά τους, τα αργόσυρτα riff που εναλλάσσονται με τα πιο καταιγιστικά και γενικά την αρκετά “heavy” προσέγγισή τους. Βέβαια, δε νομίζω πως θα τους κατέτασσα υπό τον όρο “modern trhash metal”, μιας και το “Zero One” deathίζει περισσότερο από ότι thrashίζει, αλλά αυτά στην τελική είναι λεπτομέρειες.

Εύκολα highlights τα “Fist vs Face”, “New Era”, “Hatepillar”, “Reinforced Concrete”, “Revolt” και “Wall”, μέσα από μια δεκάδα συνθέσεων που (έχοντας την παραγωγή που αρμόζει) φτύνει χολή για τη μη αναστρέψιμη σύγχρονη τάξη πραγμάτων και τους πρεσβευτές της. Εν μέσω των ιδεολογιών και των στίχων τους λοιπόν, οι Dreadlink, αποκτούν (λιγάκι αυθαίρετα φυσικά) την προαναφερθείσα φιλοσοφική υπόσταση που με τόσο ζέση προωθεί το δελτίο τύπου.

Μια καλή πρόταση λοιπόν (σε μουσικό, στιχουργικό και κοινωνικοπολιτικό επίπεδο), δίχως ιδιαίτερες εκπλήξεις, αλλά με το σωστό “πάρτα στη μάπα” feeling που χρειάζεται. Κάτι μου λέει πως μελλοντικά, οι εν λόγω γερμανοί, θα μας απασχολήσουν εκτενέστερα.



583
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.