Οι Castle, αμέσως μετά την ένωση των τριών μελών τους, ξεκίνησαν να συλλέγουν όσο περισσότερο υλικό μπόρεσαν με το “Blacklands” να κυκλοφορεί μόλις ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους.
Το “Blacklands” συνεχίζει τη hard rock μουσική των Αμερικανών δημιουργών του με περισσότερο heavy ήχο και με πολύ περισσότερες κιθάρες. Τα φωνητικά της Elizabeth Blackwell προσπαθούν να “κλέψουν” λίγο από The Devil’s Blood, κάτι που σε μικρότερο βαθμό κάνει όλη η μπάντα γενικότερα, μόνο που η εκφραστικότητα της δεν βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση και αποτυγχάνει. Μάλιστα, στο ομότιτλο κομμάτι φτάνει και στο να εκνευρίσει τον ακροατή με τα υποτιθέμενα παιχνίδια που σκαρώνει με τη χροιά της δείχνοντας το πόσο κουρασμένη είναι.
Οι Castle με το δεύτερο album τους αποδεικνύουν ότι μπορούν να παίξουν καλή μουσική όντας μόνο δύο άτομα προορισμένα γι’ αυτόν τον ρόλο. Μέσα σ’ όλα συγκαταλέγεται και μια μικρή δόση thrash χωρίς ποτέ μα ποτέ να εγκαταλειφθεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος της κιθάρας. Ως προς αυτήν, ο δίσκος έχει τα solo του τα οποία δεν διαφέρουν αρκετά και τα riff του που περιστρέφονται γύρω από το ίδιο μοτίβο αλλάζοντας ταχύτητα και λιγοστές φορές διαθέσεις. Αν και όλα ακούγονται πάνω από μέτρια μέχρι και καλά, η τεχνική του group δεν ακούγεται δυνατή και συνειδητοποιημένη με τη παραγωγή να αφαιρεί πολύ από την αξία του αποτελέσματος.
570 
