Θεωρώ πως είναι περιττό να σας πω το πόσο πολύ μου αρέσει το εξώφυλλο. Και για να πω την αλήθεια, έτσι το περίμενα και μουσικά. Αλλά τελικά, το “Die Wahrheit liegt dazwischen” δεν είναι “του κώλου”. Ούτε βέβαια είναι ο δίσκος της χρονιάς, που θα με κάνει να ορμήσω και να σκίσω με τα δόντια το εσώρουχο της κυρίας του εξωφύλλου.
Έχουμε και λέμε. Ο κύριος Felix Orschel ξύπνησε ένα πρωινό και αποφάσισε πως θέλει να παίξει In Extremo, όμως δεν του άρεσαν οι πίπιζες και τα κλαπατσίμπανα και συνάντησε πηγαίνοντας για τσιγάρα στο περίπτερο της γειτονιάς κάποιον φίλο του, που προφανώς του θύμισε τους βασιλιάδες του γερμανικού punk rock, Die Toten Hosen.
Δε θα γίνω κουραστικός λέγοντας πως δεν είναι και η πιο εμπορική γλώσσα, η γερμανική, γιατί τουλάχιστον σε αντιδιαστολή με κάποια που άκουσα τον περασμένο μήνα, οι Unherz με έκαναν αρκετές φορές να λικνιστώ.
Η μουσική τους έχει παλμό, οι κιθάρες παλαντζάρουν μεταξύ του hard rock και του punk rock, και ο τραγουδιάρης έχει ρυθμό, τόσο που κάποιες φορές νόμισα ότι τον καταλαβαίνω.
Όμορφα κομμάτια που δεν είναι για πέταμα, με αποκορύφωμα το “Benzin”, που μάλλον εξηγεί τους λόγους, που τα καύσιμα έχουν πάει στα ύψη. Ωραία η τσαχπινιά στην αρχή του “King Kongs Schwester” που καταλήγει σε ένα ωραίο μελωδικό punk κομματάκι και μόνο μελανό σημείο το αχρείαστο μπαλαντοκόμματο “Alles Was Ich Will” που κάτι έλεγε για τον Cobain.
Σε γενικές γραμμές ευχάριστο στο αυτί, χωρίς όμως να είναι και κάτι το μοναδικό και πιστεύω πως αν δεν ήταν στα γερμανικά θα είχε καλύτερη θέση. Ειδικά, αυτόν τον καιρό!
550 
