Για άλλη μια φορά πιστοί στο ραντεβού τους – και μάλιστα με το παραπάνω προσφέροντας τα “Evermore Darkly” και “Midnight in the Labyrinth” on the way για τον νέο τους studio δίσκο – οι Cradle of Filth παρουσιάζουν αυτή τη φορά πολλές σκοτεινές ιστορίες αντί μιας.
Ο φτωχός για τους φαντασιοgothic extreme metallers τίτλος, “The Manticore and Other Horrors” μπορεί να παραπέμπει σε συλλογή softcore διηγημάτων του Tim Burton αλλά κατά την ακρόαση φαίνεται πως προετοιμάζει τον οπαδό για το ξετύλιγμα ενός νήματος, φτιαγμένο από τις furious σκοτεινές παραμυθένιες πτυχές ενός νέου κεφαλαίου της Cradle of Filth βίβλου.
Προσπαθώντας να ενσωματώσει punk ήχους ο Dani Filth επιχείρησε να αποφύγει να κυκλοφορήσει κάτι παρόμοιο με τους τελευταίους δύο δίσκους της μπάντας, τα “Godspeed on the Devil’s Thunder” και “Darkly, Darkly, Venus Aversa”. Με τον δέκατο δίσκο των Cradle συμβαίνει και αυτό, και το αντίθετο. Η μουσική της πλειοψηφίας του δίσκου έχει μια πολύ ελαφριά punk αισθητική αλλά όχι και τα φωνητικά. Τα φωνητικά του ηγέτη Filth ήταν, είναι και θα είναι φτιαγμένα για gothic black metal, είτε τσιρίζει σαν θηλυκός τράγος από άλλον πλανήτη είτε σαν ρομαντικός δαίμονας ψιθυρίζει τα μυστικά των θανατηφόρων μορφών που πλέκει.
Όσο για την ομοιότητα του “The Manticore and Other Horrors” με τους δύο προκατόχους του, υπάρχει και είναι ιδιαίτερα εμφανής μιας και η μετά “Thornography” εποχή όρισε νέο πρόσωπο στους Filth (το επέβαλε το ότι απέτυχε σ’ εκείνο τον δίσκο άλλωστε) κι αυτό είναι πλέον δύσκολο να αλλάξει. Η μελωδικότητα είναι αρκετά παιχνιδιάρικη ώστε να σε σαγηνεύει όντας κατά τα άλλα απρόσιτη, τα φωνητικά αναπόσπαστα βρίσκουν στέκι στη θεατρικότητα και τα riff ολόκληρου του δίσκου είναι σαν ολοκλήρωση μιας τριλογίας.
Ο νεότερος δίσκος των Cradle of Filth δεν αποτελεί την έκπληξη που το ίδιο το συγκρότημα δεν υποσχέθηκε ή δεν δύναται πια να το κάνει. Η συσχέτιση του με το επικό “Midian” σύντομα θα σβήσει, έστω κι όταν ακόμα κατέχει τα προσόντα για να το υποστηρίξει. Τα οποία είναι και ελάχιστα.
Το “The Manticore and Other Horrors” είναι απλά ένας πολύ καλός, μη βαρυσήμαντος, δίσκος από το ιδιόμορφο extreme Βρετανικό συγκρότημα.
572 
