Το Nordenham είναι μία μικρή πόλη στα βόρεια της Γερμανίας, όπου οι λιγοστές χιλιάδες των κατοίκων του και το άσημο του ονόματος του δεν προμήνυαν σε τίποτα ιδιαίτερο, ούτε σίγουρα τράβηξαν τα βλέμματα των παρατηρητών για οποιοδήποτε λόγο στο παρελθόν.
Κατάφερε όμως να γεννήσει μία μπάντα, της οποίας οι δύο κυκλοφορίες είναι διόλου ευκαταφρόνητες. Ανεξάρτητα από την κρίση και τα όποια συναισθήματα του καθενός για την εν λόγω χώρα, δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι έχει συνεισφέρει τα μέγιστα στην ροκ μουσική γενικότερα, από την ψυχεδέλεια και το hard rock της δεκαετίας του ‘70, μέχρι και το power και thrash metal που ακολούθησαν αργότερα.
Οι τρείς λέξεις Love.Might.Kill περικλείουν εκτός από τον δυναμισμό και την σημαντικότητα τους στην ζωή μας και στοιχεία από τα προαναφερθείσα μουσικά είδη. Γίνονται σάρκα και οστά, στο πρόσωπο του γκρουπ από το Nordenham και σίγουρα, χωρίς να κάνουν τον φοβερό πάταγο ή κάποια έκπληξη, χαϊδεύουν ευχάριστα τα αυτιά μας, δίνοντας μας μελωδικό heavy metal, με power στοιχεία που σίγουρα δεν μπορούν να αφήσουν κάποιον αδιάφορο. H δεύτερή τους δουλειά, που μας απασχολεί σε αυτό το άρθρο, απαρτίζεται από μελωδικά κομμάτια, που η γρηγοράδα κάποιων, εναρμονίζεται με την πτώση των ταχυτήτων που συναντάς σε άλλα.
Ξεκινάμε με μία σύντομη εισαγωγή των 42 δευτερολέπτων, πριν γίνει το ξέσπασμα με το συμπαγή ήχο από τις κιθάρες των Stover και Ellerhost, στο δεύτερο κομμάτι, “XTC”. Το “Burn the Νight” παίρνει την σκυτάλη και ανεβάζει ταχύτητες με power πινελιές, που δεν ωχριούν σε τίποτα από τα mid tempo τραγούδια τους. Τα drums καταιγιστικά, που για την ιστορία αυτός που είναι πίσω από αυτά, έχει παίξει σε group όπως οι Metalium και οι Firewind, ακόμη και στον Uli Jon Roth. Τα “The One”, “Restless Heart” και “Home”, αποτελούν τρία εύπεπτα μελωδικά κομμάτια με ωραίο ρεφραίν. Το μπαλαντοειδές “Too Big to Fail”, αποτελεί και το ομότιτλο κομμάτι του άλμπουμ, αναδεικνύοντας καλύτερα τις μελωδικές χροιές του συγκροτήματος και τα υπόλοιπα τέσσερα κομμάτια εναλλάσσονται μεταξύ τους ανάμεσα στην γρηγοράδα και την mid tempo μελωδία, που είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της μπάντας.
Στις μέρες που διανύουμε, σίγουρα είναι δύσκολο για ένα νέο γκρουπ, να παίξει κάτι δικό του, ανεπηρέαστο από τα μεγαθήρια του παρελθόντος. Μπάντες σαν τους Love.Might.Kill δεν προσφέρουν σίγουρα κάτι το νεωτεριστικό, αποτελούν όμως μία ευχάριστη νότα, διότι ακούγοντας τους, διαπιστώνεις πόσο βαθιές είναι οι ρίζες αυτής της μουσικής και αντιπροσωπεύουν επάξια την παρακαταθήκη που έχουν αφήσει συγκροτήματα του παρελθόντος, προκαλώντας αυτούς που ψάχνουν την μουσική, να τους δώσουν μια ευκαιρία ακούγοντας τους.
580 
