Πέντε χρόνια απουσίας είναι πολλά. Ίσως οι Α Life Once Lost ξενέρωσαν με τα αρνητικά σχόλια που απέσπασε η προηγούμενη κυκλοφορία τους πίσω στο 2007. Η αλήθεια είναι πως η στροφή στο μουσικό τους ύφος δεν ικανοποίησε τους οπαδούς. Επίσης αλήθεια είναι πως δεν επρόκειτο και για την καλύτερη δουλειά τους. Επίσης η στενοκεφαλιά και τα κολλήματα για ξεπουλήματα και λοιπές ανοησίες είναι γενικό χαρακτηριστικό στον χώρο του rock metal.
Η καινούργια τους δουλειά έχω την εντύπωση πως επίσης θα ξενίσει αρκετούς. Κακό του κεφαλιού τους λοιπόν. Μπορεί η μπάντα να έχει αφήσει κατά πολύ το Μeshuggah – Lamb of God στυλάκι που κατά κύριο λόγο τους χαρακτήριζε αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να παίξει καλή μουσική.
Το καινούργιο τους πόνημα με τίτλο “Ecstatic Trance” κατ’ εμέ είναι ένα διαμάντι. Ένας καταπληκτικός δίσκος. Μονολιθικό παίξιμο, επαναλαμβανόμενα riff που σου καρφώνονται στον εγκέφαλο και μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Μια πιο industrial αισθητική είναι εμφανής καθόλη την διάρκεια του δίσκου καθώς επίσης και μια μαυρίλα που αιωρείται συνέχεια στην ατμόσφαιρα του “Ecstatic Trance”. Έχουμε να κάνουμε με πανέξυπνες αλλαγές και με τον καλύτερο συνδυασμό δύο κιθάρων που άκουσα φέτος. Απίστευτοι ρυθμοί συνοδευμένοι από μελωδίες άλλοτε “γλυκές”, άλλοτε καταθλιπτικές και άλλoτε εντελώς “άρρωστες”. Σταθεροί ρυθμοί στα τύμπανα με μια μεγάλη στιβαρότητα που προσδίδει στον δίσκο τον απαιτούμενο όγκο και φωνητικά/κραυγές δημιουργούν μία ηχητική μάζα που σε παρασέρνει σαν χιονοστιβάδα και δυσκολεύει την αναπνοή. Μια μαυρίλα διαφορετική από αυτή των sludge/doom συγκροτημάτων αλλά εξίσου επιβλητική.
Συμμερίζομαι το γεγονός ότι ο δίσκος δεν είναι και πολύ ευκολοχώνευτος. Είναι από αυτούς τους δίσκους που λέμε ότι ή θα τους μισήσεις ή θα τους αγαπήσεις. Φανταστείτε μία μίξη Zao (από το ομώνυμο κυρίως) με Μeshuggah και λίγο Fear Factory industrial αισθητική. Έ, όχι και το πιο εύκολο άκουσμα για κάποιον. Υπάρχουν πάντως κομμάτια όπως τα “Empty Form” και “People Stare” που ίσως είναι κάπως πιο βατά και μπορεί να συγκινήσουν τους δυσκολόπιστους. Για τους υπόλοιπους όλος ο δίσκος είναι απλά ένα αριστούργημα και θα τον λατρέψουν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενος που το “Ecstatic Trance” έπεσε στα χέρια μου και που οι A Life Once Lost ανακάτεψαν την τράπουλα και δημιούργησαν κάτι τόσο ιδιαίτερο. Το μόνο που με προβληματίζει είναι πότε θα καταφέρω να το βγάλω από το playlist για να ακούσω και τίποτα άλλο.
532 
