Να πω ότι εξεπλάγην όταν έμαθα για την κυκλοφορία του καινούργιου άλμπουμ των Πολωνών RIVERSIDE, “Shrine Of New Generation Slaves” – εν συντομία “S.O.N.G.S” – θα ήταν ψέμα αφού όχι για μένα πια, αλλά ευτυχώς για το περισσότερο progressive κοινό, ανήκουν σε εκείνες τις μπάντες που θέλεις να ενημερώνεσαι άμεσα για κάθε τους πρόοδο.
Έτσι στις αρχές της άνοιξης του 2012 όταν ο frontman της μπάντας Mariusz Duda ανακοίνωσε πως ακυρώνουν κάποια live που είχαν προγραμματισμένα, και μπαίνουν στο studio για ηχογράφηση αναρίγησα σαν το γατί, και μήνες τώρα μέχρι την στιγμή που γράφω την παρουσίαση δηλώνω πως η κάθε τους ανακοίνωση με έκανε και άκουγα ξανά και ξανά τα άλμπουμ τους λες και το νέο θα ερχόταν πιο γρήγορα. Από την άλλη μεριά πάλι, όσο άνετη και να θέλω να το παίξω, δεν μπορώ να μην πω ότι μολονότι πιστή φανατική οπαδός (υπάρχει κάτι πιο πολύ;), δεν νομίζω πως θα χρειαστεί “καρυκεύματα” και “σαλτσούρες” η 5η κατά σειρά κυκλοφορία τους. Κάθε φορά που το ένστικτο μου, μου λέει πως κάτι συγκλονιστικό καταφθάνει, αρχίζει και ο ανήφορος στο καρδιοχτύπι.
Το “Shrine Of New Generation Slaves” έχει φτάσει ήδη στα αυτιά μου, έχει παίξει ήδη πάνω από 10 φορές και θέλω τόσο πολύ να το ανακοινώσω και να το μοιράσω (αυτό ονομάζεται κάτι πάρα πάνω από ενθουσιασμός!). Το “S.O.N.G.S” με τα 8 κομμάτια και κάτι λιγότερο από μια ώρα άλμπουμ ήρθε και με τσάκισε για άλλη μια φορά. Μέσα στις πιο δύσκολες χρονικά εποχές όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα, οι RIVERSIDE δίνουν με την μουσική τους, αλλά και με τους στίχους παράλληλα το νόημα όλης αυτής της απάνθρωπης εξέλιξης, της μαυρίλας και της δυστυχίας, της σκοτεινιάς και της αναποφασιστικότητας, εκεί που δεν υπάρχουν διέξοδοι, εκεί που οι άνθρωποι της νεότερης γενιάς προβληματίζονται και αγωνιούν για το κάθε αύριο τους, και όλοι στο σύνολο οδηγούμαστε στο παρεκκλήσι της νέας γενιάς σκλάβων. Οι Πολωνοί έτσι κι αλλιώς σαν λαός βιωματικά έχει υποστεί πάρα πολλά στην πάροδο πάρα πολλών χρόνων, και μπορούν να γράφουν και να τραγουδούν για όλα αυτά.
Στο “S.O.N.G.S” ένιωσα τον χρόνο να με φέρνει πίσω στις πρώτες δισκογραφικές δουλειές τους, εκεί που τους πρωτολάτρεψα. Να ακούω κομμάτια που με τσιτώνουν και το volume δεν θέλει να κατέβει όπως στα “New Generation Slave” και “Celebrity Touch” (γουστάρω τις κραυγές σου Duda, φώναζε εσύ, σε ακούω εγώ!). Να ακούω το μελωδικό “The Depth of Self-Delusion” με την εκπληκτική κιθάρα του Grudziński (είναι που δεν ήθελες να γίνεις και κιθαρίστας, για φαντάσου…),ένα “We Got Used To Us” που ξεκινά μόνο με την φωνή-Duda και πλήκτρα-Łapaj, βάζοντας το ισάξιο και επιτέλους δίπλα στις πρωτοπόρες κομματάρες του παρελθόντος τους, “Loose Mind”, “Conceiving You” και “I Turned You Down” (και που θα μας οδηγήσει για άλλη μια φορά στα γόνατα!). Το “Feel Like Falling” είναι και η μόνη ίσως πιο σκληρή στιγμή στο άλμπουμ, μιας και σε αυτήν την κυκλοφορία ο βαρύς πειραματισμός έχει μείνει στα προηγούμενα 2 άλμπουμ να ξεκουραστεί. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πιο soft rock θέμα όπου κυριαρχούν μελωδίες, jazz στοιχεία, υπέροχα πλήκτρα ’60 και΄70 εποχών, αλλά πάνω από όλα υπέροχες ατμόσφαιρες (και εν μέρη space). Το “Deprived (Irretrievably Lost Imagination)” (τι να πω; απλά άκουσε το, κάποια πράγματα δεν περιγράφονται, ειδικά μετά την εισαγωγή του σαξόφωνου…stop!), και το σκοινί στο λαιμό μπαίνει με το “Escalator Shrine” (αμ, δεν το ‘ξερα ότι άλλο ένα “Second Life Syndrome” θα ερχόταν να με βρει;), κομμάτι μεγάλων διαστάσεων από όποια σκοπιά και να θελήσεις να το ακούσεις, κιθάρες;… πλήκτρα;.. όλα τόσο όμορφα μελετημένα, χωρίς υπερβολές δίνοντας αέρα στο κομμάτι ενδιάμεσα στα φωνητικά. 12λεπτη μουσική κλασσική ροκ πανδαισία! Και μετά βέβαια από την σκαμπίλα που θα φας πάρε και το “Coda” για desert.
Να τονίσω βέβαια πως στην limited edition, 2CD Mediabook και 2LP versions του “S.O.N.G.S” εμπεριέχονται 2 very special bonus tracks, για άλλη μια φορά ο Κος Travis Smith έχει επιμεληθεί τo πολύ ψαγμένο artwork. Περιμένετε να σας προτείνω να πάτε να το αγοράσετε; Ακόμα εδώ είστε; Γρήγορα για pre order !Και τώρα που έκανα το καθήκον μου σαν συντάκτρια αφήστε με να γράψω αυτό που τόση ώρα θέλω να φωνάξω να με ακούσετε…
“Ρε π***** μου και γ*** τα άλμπουμ άλλη μια φορά! Μουρλοί Πολωνοί μας γονατίσατε”.
674 
