Dark punk metal; Έτσι το λέμε τώρα;
Οκ, θα ψαρώσω και θα το δεχτώ, διότι μετά το σοκ που έπαθα ύστερα και από τη δεύτερη δισκάρα των Death Wolf, ακόμα και pop crustcore με στοιχεία μουσταλευριάς να μου πεις ότι παίζουν, δε θα φέρω αντίρρηση!
Οι πρώην Devils Whorehouse και νυν Death Wolf επιστρέφουν δύο χρόνια μετά το καταπληκτικό ντεμπούτο τους και μπορεί να μην έχουν αλλάξει ιδιαίτερα τον ήχο τους, αλλά σου δίνουν ένα ωραιότατο μουσικό χαστούκι… Και σου αρέσει κιόλας!
Εκεί που ο Danzig συναντάει το doom και το thrash, και το σκοτάδι αποτελεί μονόδρομο, θα βρεις τον ήχο των Death Wolf. Και μπορεί η ταμπέλα που τους έβαλε η εταιρεία να ευσταθεί, μόνο που είναι ελλιπής… Δύσκολα περιγράφεται ένα τέτοιο πολύπλευρο σχήμα και ακόμα πιο δύσκολα θα βρει την ανταπόκριση που του αξίζει (το αν τη θέλει, είναι άλλο ζήτημα).
Το “Black Armoured Death” φαντάζει ως soundtrack ατμοσφαιρικού θρίλερ, ανεξάρτητης παραγωγής του ’80 και σε πιάνει από τα αχαμνά δίχως αναστολές. Βαρύ εκεί που πρέπει, επιθετικό σε σημεία, ύπουλα γαλήνιο σε άλλα, και καθόλη τη διάρκεια ανατρεπτικό! Δίσκαρος!
Κάπως έτσι θα ακούγονταν οι σύγχρονοι Misfits…
807 
