Επιστροφή στην Inside Out και αλλαγές πίσω από το μικρόφωνο και τα drums, συνοδεύουν το ενδέκατο πόνημα των Spock’s Beard.
Όταν έφυγε από το σχήμα το 2003 ο Neal Morse, η μπάντα είχε δύσκολη δουλειά και παρότι τις όποιες αντιξοότητες, με οδηγό τον ταλαντούχο Alan Morse στις κιθάρες και τον εξαιρετικό Nick D’Virgilio στα φωνητικά, κατάφεραν και ανέκαμψαν, κυκλοφορώντας δίσκους όπως “Octane” και “X”.
Το άτομο πίσω από τα drums του “Brief Nocturnes and Dreamless Sleep”, δεν είναι άγνωστο για το σχήμα. Ο Jimmy Keegan (ex- Santana) αποτελεί μέλος της live σύνθεσης της μπάντας εδώ και πολλά χρόνια, οπότε η “πρόσληψή” του δεν αποτελεί είδηση. Ο ερχομός του Ted Leonard (ex- Enchant) από την άλλη, δημιουργεί ξανά μια αίσθηση “επανεκκίνησης”. Σωστή επιλογή βέβαια, μιας και τα φωνητικά του ταιριάζουν γάντι στις συνθέσεις των Spock’s Beard. Από την άλλη, θεωρώ πως δε φτάνει την εκφραστικότητα των Neal Morse και Nick D’Virgilio. Μικρή σημασία όμως αυτό, καθώς εδώ και χρόνια “μπροστάρηδες” στις δουλειές του group είναι οι Alan Morse, Dave Meros και Ryo Okumoto (κιθάρες, μπάσο και keyboards αντίστοιχα), ενώ μεγάλο ρόλο έχουν και οι συνθέτες Stan Ausmus και John Boegehold, που “βοηθούν” το σχήμα χρόνια τώρα. Τουτέστιν, η μουσική υπερέχει ούτως ή άλλως.
Για μια ακόμη φορά συναντώνται μεγάλης διάρκειας συνθέσεις, με τη ‘70ίλα να αποτελεί το κύριο συστατικό του “Brief Nocturnes and Dreamless Sleep”. Η προσέγγιση που είχαν τα “Spock’s Beard” και “X”, που φλέρταραν δειλά δειλά με μια περισσότερο μοντέρνα (τρόπον τινά) αισθητική δε συναντάται στο album, με το ύφος τους να μοιάζει πιο κατασταλαγμένο μεν, αλλά αρκετά προβλέψιμο.
Τα πρώτα τρία κομμάτια (“Hiding Out”, “I Know Your Secret”, “A Treasure Abandoned”) κινούνται εκ του ασφαλούς, παρουσιάζοντας το γνωστό Spock’s Beard ύφος. Στην πορεία όμως η κατάσταση αλλάζει προς το καλύτερο, και μέχρι την ολοκλήρωση των 56 λεπτών που διαρκεί ο δίσκος, συναντάμε και τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του, με το κομμάτι “Something Very Strange” να αποτελεί και το highlight.
Άξια αναφοράς η συμμετοχή του Neal Morse στα “Afterthoughts” και “Waiting for Me”, δύο εκ των καλύτερων συνθέσεων του “Brief Nocturnes and Dreamless Sleep” (τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά).
Έκπληξη πάντως αποτελεί για το γράφοντα το ότι το κομμάτι “Submerged” αποτελεί σύνθεση του Leonard, κάτι που σημαίνει πως τα υπόλοιπα μέλη ήδη τον εμπιστεύονται. Και από ότι φαίνεται, καλά κάνουν…
Τεχνικά δε χρειάζεται να αναλύσω οτιδήποτε. Μιλάμε για μουσικάρες που σε εκτελεστικό επίπεδο είναι μίλια μακριά από άλλες μπάντες.
Συμπαθέστατη δουλειά λοιπόν, σίγουρα όχι η καλύτερή τους, αλλά από τη στιγμή που φέρει νέα σύνθεση (εν μέρει), δε γίνεται να είμαι ιδιαίτερα αυστηρός. Άλλωστε, εξακολουθεί να διέπεται από την ποιότητα που χαρακτηρίζει τους Spock’s Beard όλα τα χρόνια ύπαρξής τους.
672 
