Αρκετά μεγάλη η ιστορία των γερμανών death metallers Atrocity.
Mε πλούσια δισκογραφική δραστηριότητα, αφού η μπάντα δημιουργεί δίσκους από το 1990, οι Atrocity, απασχόλησαν πολλές φορές τον ειδικό μουσικό τύπο, είτε μέσω των κυκλοφοριών, είτε λόγω της σχέσης του mainman της μπάντας Alex Krull με την ξανθομαλλούσα Liv-Kristive Espenaes, πάλαι ποτέ ερμηνεύτρια των Gothic Metallers (τότε τουλάχιστον) Theatre of Tragedy.
Οι δουλειές τις μπάντας, διέφεραν κατά πολύ από δίσκο σε δίσκο, άλλοτε με πιο μελωδικές τάσεις, άλλοτε high tech με σύγχρονα στοιχεία αταμπέλωτο, ακραίο metal ενώ με τα “Werk I, ΙΙ”, χαρακτηρίστηκαν από τους πρωτοπόρους που δημιούργησαν την τάση πάμπολλων συγκροτημάτων των late 90’s – early 00’s, να διασκευάζουν pop – disco hits της δεκαετίας του ’80 σε metal μορφή. Η ίδια η ποιότητα των κυκλοφοριών αυτών είχε διακυμάνσεις, σε σχέση βέβαια με το ακροατήριο που απευθυνόταν, σε σημείο που κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η μπάντα επιζεί λόγω ονόματος και όχι τόσο για τη μουσική της αξία.
Όλα αυτά έρχονται να αλλάξουν με το ε-κ-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό “Οkkult”, όγδοη αμιγώς στουντιακή κυκλοφορία τους (δεν υπολογίζω τις διάφορες compilations, ούτε τα δυο “Werk”). Ένα εντυπωσιακό μίγμα μαυρίλας, συμφωνικού, προοδευτικού death που θα ματώσει πολλά ανυποψίαστα αυτιά. Έτσι απλά, η πενταμελής αυτή μηχανή, μας παρουσιάζει μάλλον τον καλύτερο δίσκο στην καριέρα της.
Το “Okkult” ξεκινά με το εμπνευσμένο από το “Paradise Lost” του John Milton, “Pandaemonium”, με μια αιθέρια εισαγωγή, η οποία είναι έργο της Linqua Mortis Orchestra, που συμπράττει με τη μπάντα. Τα φωνητικά του Krull, συνεπαίρνουν. Οι στίχοι εκστομίζονται οργισμένα, με πάθος σε ένα παρόμοιο στυλ του Σπύρου Αντωνίου (Septic Flesh) και του Σάκη Τόλη (Rotting Christ). Εκτός από το εισαγωγικό track, η ομοιότητα αυτή εκδηλώνεται και στα “March of the Undying” και “Necromancy Divine”, ενισχύοντας την πλοκή του concept μέσω της μουσικής που παράγεται.
Οι κιθαρίστες Thorsten Bauer και Sander Van der Μeer, σίγουρα κατέχουν καλά το όργανο τους. Υποστηριζόμενοι από το αντίστοιχης ποιότητας rythm section των Joris Nijenhuis (drums) και JB Van der Wal (bass), αποδίδουν πολύ σωστά δομημένες φράσεις, άλλοτε μελωδικές (“When Empires Fall To Dust”, “Beyond Perpetual Ice”, “Haunted by Demons”), άλλοτε εμφανώς progressive με υψηλής τεχνικής θέματα (“La Voisine”, “Masaya”, “When Empires Fall To Dust”) και συχνότατα θηριώδης, black σιδηρόδρομους, σε φρενήρεις up tempo ρυθμούς (“Death by Metal”, “Todesstimmen”).
Οι Atrocity αποδίδουν υψηλού επίπεδου metal με όλα εκείνα τα στοιχεία που το καθιστούν σπουδαίο. Βάρβαρα blast beats, φουλ δίκασες και ουσιώδη κοψίματα. Το album ηχεί “ζεστό”, πιο φυσικό αν θες, δημιουργώντας μια πολύ ενδιαφέρουσα αντίθεση με τα σκοτεινά και ψυχρά θέματα που πραγματεύονται οι στίχοι και τα ατμοσφαιρικά στοιχεία της ενορχήστρωσης.
Τo “Οkkult” είναι ένα καλογραμμένο και πανέξυπνο album, που με εντυπωσίασε. Πιασάρικα riffs, ευμνημόνευτες αλλά όχι και εύληπτες μελωδίες και μια ουσία που σπάνια συναντά κανείς στις μέρες μας. Με υψηλή ενέργεια, φιλικό για moshing στα ανά τον κόσμο live και με τραγούδια που σαφέστατα τους επανατοποθετούν σε δυσθεώρητα κλιμάκια, σηματοδοτώντας μια νέα αρχή για την μπάντα.
O Alex Krull και η παρέα του δίνουν ένα σπουδαίο έργο, αντάξιο της αυτοεκτίμησης που τρέφουν όλοι οι συνειδητά ακολουθούντες μουσικόφιλοι. Τα σέβη μου.
711 
