Πέντε χρόνια μετά τη τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, οι Memory Garden επιστρέφουν στο προσκήνιο με το πέμπτο άλμπουμ της καριέρας τους.
Ιδιαίτερες συστάσεις, θαρρώ πως δεν χρειάζεται, μιας και είναι στο κουρμπέτι από το 1992 και λίγο πολύ, όλοι τους ξέρουμε.
Στο γνώριμο doom metal ήχο, μέσα από τα σαράντα πέντε λεπτά του, μας παρουσιάζουν εννέα νέες συνθέσεις. Ξεκινώντας από τη παραγωγή τη κριτική αυτή, παρατηρώ ότι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά, μιας και όλα τα μουσικά όργανα ακούγονται καθαρά και ισοσταθμισμένα μεταξύ τους, χωρίς να μπουκώνουν τα ηχεία ή να μη λαμβάνεις κάτι καθαρά, οπότε χαρακτηρίζεται ως διαυγές. Το εξώφυλλο και αυτό με τη σειρά του είναι εντυπωσιακό και πολύ όμορφο, με το “νεκρό” δασάκι στο βάθος και την φθινοπωρινή (ή ανοιξιάτικη ίσως) αίσθηση που σου αφήνει η όλη εικόνα.
Οι συνθέσεις του “Doomain”, κυμαίνονται γενικά σε καλά επίπεδα, με το αργόσυρτο rhtyhm section να πρωταγωνιστεί όπου πάνω του χτίζονται όλες οι μελωδικές γραμμές και τα έξυπνα τοποθετημένα σόλο. Δε μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε σαν δίσκος, αλλά δε με αφήνει και αδιάφορο, εννοώντας με αυτό πως δε περνά σίγουρα απαρατήρητος όμως δεν είναι και αυτός που θα τραβήξει τα βλέμματα πάνω του. Παρόλα αυτά, ακούγεται ευχάριστα, χωρίς να κουράζει, με αυτό που του λείπει για τα δικά μου στάνταρ να είναι ένα δύο κομμάτια πιο “δυνατά”, τα λεγόμενα hits, αυτά δηλαδή που θα σου κολλήσουν στο μυαλό και θα σε παρασύρουν να θες να πατήσεις ξανά το play, με εξαίρεση λίγο τη σύνθεση του “Daughters Of The Sea”.
Μέτρια κυκλοφορία προς καλή, με τους πιο φανατικούς οπαδούς τους να αναμένεται να ανταποκριθούν πιο θερμά.
640 
