Αφού έλαβε τέλος το live πανηγύρι με τους “μεταλλαγμένους ΤΗΙΝ LIZZY” όπου πρώην μέλη της μπάντας με την βοήθεια έμπειρων μουσικών περιόδευσαν και εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την αγάπη των οπαδών για ένα από τα σημαντικότερα σχήματα του παραδοσιακού hard rock, ήρθε ένα δεύτερο μικρό σοκ με τους Black Star Riders.
Για να ξεκαθαρίσω τα πράματα, οφείλω να ομολογήσω ότι και τις δύο φορές που τους είδα ζωντανά μου άρεσαν υπερβολικά και το διασκέδασα δεόντως. Όμως το τίμιο από την πλευρά τους θα ήταν να μην χρησιμοποιούσαν το ιστορικό όνομα των THIN LIZZY από την στιγμή που ο μεγάλος PHIL LYNOTT δεν ζει.
Επιπρόσθετα άλλο ένα που τους καταλογίζουν όλοι οι οπαδοί των THIN LIZZY είναι ότι μπορούσαν να παίζουν με ένα παρόμοιο όνομα και να μην έκαναν αυτήν την ιερόσυλη πράξη. Τέλος πάντων τα χρυσά συμβόλαια (δηλαδή τα λεφτά) κέρδισαν για άλλη μια φορά το ήθος και την σοβαρότητα.
Ο λόγος λοιπόν για τους Black Star Riders που αποτελούνται από τον τραγουδιστή Ricky Warwick (The Almighty), τους κιθαρίστες Damon Johnson (Alice Cooper) και Scott Gorham (το μοναδικό μέλος που έχει παίξει με τους original Thin Lizzy), στο μπάσο είναι ο Marco Mendoza και στα τύμπανα ο σπουδαίος Jimmy DeGrasso (David Lee Roth, Lita Ford, Ozzy Osbourne, White Lion, Y&T) ενώ την παραγωγή έχει κάνει ο Kevin Shirley (Led Zeppelin, Aerosmith).
Αρχικά ο δίσκος ήταν να κυκλοφορήσει με το όνομα THIN LIZZY, όμως η αποχώρηση του drummer Brian Downey και του πληκτρά Darren Wharton ανέτρεψε τα σχέδια και έτσι οι υπόλοιποι αποφάσισαν να το μετονομάσουν το συγκρότημα σε Black Star Riders.
Όλα τα τραγούδια είναι καλοδουλεμένα, με υπέροχες κιθαριστικές δισολίες, με εξαιρετικές Lizzy μελωδίες και συμπαθητικές ερμηνείες που παραπέμπουν ευθέως στον PHIL LYNOTT, όμως για μένα η δυσάρεστη έκπληξη είναι ότι σχεδόν όλα τα κομμάτια του παρθενικού τους δίσκου “All Hell Breaks Loose” μοιάζουν προκλητικά με παλιές συνθέσεις των THIN LIZZY, χωρίς ίχνος ανανέωσης και φρεσκάδας.
Μπορεί σε κάποιους να αρέσει που οι Black Star Riders ακούγονται ολόιδια με το ιρλανδέζικο σχήμα και ο Ricky Warwick σαν τον PHIL LYNOTT, αλλά εμένα με απογοήτευσε όσο καλά και αν ακούγονται τα κομμάτια. Διότι από τέτοιας εμβέλειας μουσικούς περίμενα ενέργεια, πάθος και έμπνευση και όχι καλοστημένες αντιγραφές.
Νομίζω η σκόπιμη εμμονή τους να θυμίζουν THIN LIZZY εκθέτει ανεπανόρθωτα τους Black Star Riders και εύχομαι αυτό να γίνεται μόνο με τη διάθεση σεβασμού στο πρόσωπο του PHIL LYNOTT, διότι αν συμβαίνει το αντίθετο τότε…
689 
