Σχετικά νέα μπάντα, οι Ιταλοί Noiseful Silence, ντεμπουτάρουν με το “Shades Of Red”, ένα δίσκο που ανήκει στο χώρο του crossover/ nu metal.
Έχοντας κυκλοφορήσει δυο αυτοχρηματοδοτούμενα EP, τα The Rage Of Seven Souls (2007) και As I Created My Insanity (2009), το group επέδειξε αυξημένη συναυλιακή δραστηριότητα, δημιουργώντας έναν σχετικό θόρυβο, γύρω από το όνομα του στην underground σκηνή.
Το “Shades Of Red”, ακούγεται μοντέρνο, δανειζόμενο αρκετά στοιχεία από τις μελωδικότερες πτυχές του ευρωπαϊκου death metal, με συνέπεια να μην είναι αυστηρά δομημένο πάνω σε χιλιοπαιγμένες μανιέρες. Φυσικά τα trademarks του είδους δεν απέχουν, ούτε αποσιωπούνται, όμως παρ’ όλα αυτά δεν ισχύει κάποιο ανηλεές κοπιάρισμα που αντικατοπτρίζει συνθετική γύμνια.
Ακούγοντας το “Shades Of Red”, σχεδόν άμεσα, μου ήρθαν στο μυαλό δυο μεγάλα συναφή ονόματα. Οι Killswitch Engage και οι Soilwork. Oι ατμόσφαιρες που δημιουργούν οι Noiseful Silence, οφείλουν πολλά στον τρόπο που εξελίσσουν τις δημιουργίες τους οι Killswitch ενώ η εκφορά των φωνητικών είναι άμεσα επηρεασμένη από το ύφος τραγουδοποιίας των Σουηδών συναδέλφων τους. Το crossover τους αναμιγνύεται με δυνατά, μελωδικά και πιασάρικα θέματα, τα riffs ποικίλουν σε ταχύτητες και διαθέσεις, ακούγονται άκρως ενδιαφέροντα και τα τραγούδια του album, με ολοκληρωμένες ιδέες, συνιστούν μια αξιοπρεπέστατη μουσική πρόταση. Τα φωνητικά του Slow (τα μέλη της μπάντας χρησιμοποιούν ψευδώνυμα), πληρούν τον σκοπό τους, μοιρασμένα σχεδόν σε κάθε σύνθεση ανάμεσα σε deathίζοντα (χωρίς υπερβολές) και καθαρά. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι μια θαυμάσια διασταύρωση των Howard Jones (K.E.) και Bjorn “Speed” Strid (Soilwork) και συνυπολογίζεται με τις φανερές τεχνικές αρετές των υπολοίπων μελών.
Συνολικά μου άρεσαν όλα τα τραγούδια. Και οι πιο δυναμικές συνθέσεις, όπως το δυναμικό εναρκτήριο “Spellbound”, το “Red” με το πολύ όμορφο δομικό riff του, το “Leaving back” και τα nu/core “Changes”, “We stand” και “It will never fade”. Το σουηδοπρεπές “Χ 2.0.1”, οικείο στο άκουσμα, εξυμνεί το fast drumming των ηγετών του είδους, σίγουρα το πιο headbanging κομμάτι του δίσκου.
Τις πιο όμορφες στιγμές, τις ένιωσα στα αργά, μπαλαντοειδή κομμάτια. Τα “Petal in the green” και “Locusts and clouds” (το οποίο είναι και ο επίλογος του album), είναι δυο πανέμορφες συνθέσεις, με πληκτροφόρα background, ελεγειακά, πολύ μελωδικά και με πολύ όμορφα sing-a-long refrains. Σαφέστατα προσανατολισμένα στις λυπημένες στιγμές των Killswitch Engage, δεν θα με εξέπληττε αν αποσπούσαν τον χαρακτηρισμό “hit”.
Εν κατακλείδι οι Noiseful Silence με το “Shades Of Red” μου προκάλεσαν άριστη εντύπωση. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί καινοτομία, αλλά αυτά που προσφέρει η μπάντα, είναι ένα σύνολο πιασάρικων τραγουδιών, που ούτε θα σε βάλει να σκοτώσεις το μυαλό σου αναλύοντάς το, ούτε θα το ακούσεις αδιάφορα. Οι συνθέσεις του είναι εμπνευσμένες, σύγχρονες, με καλή παραγωγή και σίγουρα θα βιώσεις πολύ όμορφες μουσικές στιγμές ακούγοντάς το. Αν κριθεί δε και ως ντεμπούτο, το αποτέλεσμα φαντάζει ονειρώδες.
Τα συγχαρητήρια μου, εύχομαι εις ανώτερα και επιτέλους ένα ολόκληρο ρεύμα, κάνει την ολοκληρωτική στροφή προς την ποιότητα (αν λάβω υπόψη και κάτι άλλα “νεούδια” όπως οι Beyond The Shore και οι Bleed Within), κάτι που αν μη τι άλλο με χαροποιεί.
569 
