Μετά από δύο Ep και ένα album το 2011 (“To Solemn Ash”) ήρθε η ώρα να πάρουμε στα χεράκια μας την δεύτερη full length δουλειά των Δανών.
Τώρα θα μου πει κάποιος, εντάξει ρε μεγάλε και τι σόι είδηση είναι αυτή; Εξάλλου για αυτό υπάρχουν οι μπάντες για να βγάζουν δίσκους. Εκεί λοιπόν η απάντηση μου είναι η εξής: Μιας και δεν είχα μείνει απόλυτα ικανοποιημένος από τις προηγούμενες δουλειές των Δανών Rising είπα να κάτσω να ακούσω για μία ακόμα φορά τα προηγούμενα έτσι ώστε να τα έχω και φρέσκα στο μυαλό μου όταν θα ακούω την νέα τους δουλειά. Έτσι κι έγινε λοιπόν και τώρα να’ μαι εδώ παρουσιάζοντας το “Abominor”.
Καθαρά Heavy μπάντα οι Δανοί με αρκετές όμως αναφορές σε πιο sludge στοιχεία και λίγα πιο growled φωνητικά χωρίς αυτό να είναι απόλυτα καλό ή κακό μιας και τα γούστα είναι διαφορετικά. Με καθαρά πιο επιθετικές προθέσεις από τις προηγούμενες δουλειές τους και έχοντας αφήσει τις μελωδικές και επικές φόρμες του παρελθόντος στην άκρη αλλάζοντας πορεία (προς το μάλλον καλύτερο θα έλεγα εγώ) μας δίνουν έναν δίσκο διάρκειας περίπου 39 λεπτών και συνολικά αποτελούμενο από 9 κομμάτια.
Αρχίζοντας από τα κλασικά μου πλέον πραγματάκια όπως παραγωγή και εικαστικό μέρος της δουλειάς θα έλεγα ότι έμεινα ικανοποιημένος σε γενικές γραμμές μιας και παρατήρησα κάποιες “ατέλειες” ή τουλάχιστον κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να πάρουν κάποιες πινελιές ακόμα, με το εικαστικό μέρος να κερδίζει λίγο στα σημεία.
Στα μουσικά τώρα του δίσκου μιας και αυτά νομίζω είναι που απασχολούν τους πάντες. Σε γενικές γραμμές ο δίσκος έχει τις καλές στιγμές του, το καλό είναι ότι δεν κάνει κοιλιά πουθενά αν και θα μπορούσε να κινηθεί σε πιο υψηλά επίπεδα σύμφωνα με όσα ακούω αλλά και αυτό υποκειμενικό είναι μιας και η δημιουργία ανήκει στον καλλιτέχνη και όχι σε εμάς τους υπόλοιπους. Υπάρχουν αρκετά riffs τα οποία μένουν άνετα στο μυαλό και στριφογυρίζουν σαν ανεμοστρόβιλοι, αρκετές μελωδικές γραμμές που σίγουρα δίνουν και έναν λίγο διαφορετικό τόνο στην επιθετικότητα που διακρίνει στο σύνολο τα κομμάτια αλλά και πάλι νιώθω ότι κάτι λείπει χωρίς να έχω εξακριβώσει ακόμα τι μπορεί να είναι αυτό!
Εν κατακλείδι ο δίσκος είναι αρκετά καλός για τους λάτρεις του είδους σίγουρα μιας και ακούγεται ευχάριστα οπότε είναι μία ασφαλής τοποθέτηση των λιγοστών χρημάτων που μας έχει αφήσει το ΔΝΤ για αγορά μουσικής αλλά μέχρι εκεί. Δεν πρόκειται ούτε για τον δίσκο του αιώνα ούτε για κάτι παρόμοιο. Είναι επιπέδου Europa League προκριματικής φάσης όμως…
Μακάρι τα παιδιά να συνεχίσουν έτσι και στον επόμενο δίσκο να έχουν πάει ένα σκαλοπάτι πιο πάνω. Τα φόντα τα έχουν οπότε στο χέρι τους είναι.
Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν όσοι πιστοί πάρτε τον δίσκο, ανοίξτε και ένα μπουκαλάκι Jack μιας και ταιριάζει με το δίσκο και εδώ θα είμαστε… Keep on Rocking the World boys and girls.
547 
