Ο κιθαρίστας των Virus IV, Samuel Arkan, όπως σχεδόν όλοι οι συνδημιουργοί του που κινούνται παράλληλα στα prog metal ύδατα, πρέπει να έχουν τόσο πολύ υλικό να εκφράσουν που δημιουργούν αλλεπάλληλα projects για να διοχετεύσουν την έμπνευση τους.
Έτσι και αυτός, πατώντας πάνω στην ιδέα των Ayreon του Arjen Lucassen, εμπνεόμενος από τις μεγάλες musical παραγωγές, μάζεψε μια πλειάδα καταξιωμένων μουσικών (αν και όχι ιδιαίτερα γνωστών εκτός του progressive κυκλώματος) καθώς και μερικά εξαιρετικά λαρύγγια του χώρου και αφού τους μάντρωσε στα Hansen Studios, δούλεψαν όλοι μαζί πάνω στο νέο του album “Fantasmagoria”, ένα μακρόπνοο concept 14 τραγουδιών.
Συγκρίνοντάς το με το ντεμπούτο “Obsessions” το νέο υλικό αποτελεί ένα βήμα εξέλιξης σε όλους τους τομείς, με πολυποίκιλες συνθέσεις, εξαιρετική παραγωγή και πολύ έντονο συναισθηματικά. Έχοντας στη διάθεση του για τα φωνητικά, προσωπικότητες του διαμετρήματος του Tom S. Englund (Evergrey), ο οποίος συνεισφέρει σε 5 τραγούδια, ή της Ida Haukland (Triosphere), η οποία λάμπει στο ομότιτλο track του δίσκου, ο Arkan παράγει εκλεπτυσμένο προοδευτικό metal, το οποίο δικαιούται να φιλοδοξεί για το status που ευελπιστεί να αποκτήσει.
Αν και η πληθώρα των τραγουδιών θα μπορούσε να αποτελεί τροχοπέδη για το επίπεδο της ποιότητας, αυτό το γεγονός απλά δεν συμβαίνει σε τούτο το δίσκο. Οι συνθέσεις δεν είναι κουραστικές, απεναντίας είναι προσεγμένες ως την τελευταία τους λεπτομέρεια, με πολύ καλές και κυρίως φρέσκες ιδέες των συντελεστών, δημιουργώντας πληθώρα αισθημάτων.
Αν και μετά από αρκετές ακροάσεις, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι αφομοίωσα πλήρως το album, εντούτοις ξεχώρισα πολλές όμορφες στιγμές. Από το εναρκτήριο piano made “File 4180-2” και το ακόλουθο “The Arch” (πραγματικά μανιασμένο το δομικό riff του) μέχρι και τον επίλογο του “The Unreal”, άκουσα πολύ καλές κιθάρες βασικά, heavy στην πλειοψηφία τους, οι οποίες χτίζουν έναν συμπαγή τοίχο πάνω στον οποίο τα βιρτουοζικά keyboards του Julien Spreutels (Ethernity) αποτυπώνουν ηχητικά τις ατμόσφαιρες του concept ενώ τα εμφανώς prog metal style drums του Leo Margarit (Pain Of Salvation), είναι κυριολεκτικά “αλλού”. Φοβερά τραγούδια τα “Forgotten Symphony” και “The Inheritance” ενώ πολύ δύσκολα μπορώ να βρω κάποιο σημείο στη ροή του δίσκου το οποίο να υπολείπεται εμφανώς σε σχέση με το συνολικό επίπεδο.
Φυσικά, ένα σημαντικό κομμάτι της πολύ καλής εντύπωσης που προξενεί η ακρόαση του “Fantasmagoria” ανήκει στους καλεσμένους του Arkan. Οι μονάδες που συνηγόρησαν στο αποτέλεσμα και μόνο στο άκουσμα προκαλούν δέος. Ο Henning Basse (ex-Metallium), o Simone Mularoni (DGM) και ο Tezzi Persson (Between The Silence) στα φωνητικά, o Leo που προανέφερα πριν στα κρουστά, ο μεγάλος Mike LePond (Symphony X) στο μπάσο κυριολεκτικά ζωγραφίζει όπως μας έχει συνηθίσει, ενώ ο Matt Marinelli (Borealis) είναι επαρκέστατος στα κιθαριστικά μέρη που μοιράζεται με τον ιθύνων νου, Samuel Arkan.
Το “Fantasmagoria” είναι μια πλήρης κυκλοφορία, αξίζει τα λεφτά της σίγουρα για όποιον φίλο του ατμοσφαιρικού και πομπώδους metal, αποφασίσει να τα διαθέσει. Έχει αυτόνομη προσωπικότητα, τα τραγούδια ρέουν σαν πρωινό ξαλαφρωτικό κατούρημα, δεν κουράζει και αποτελεί μια δικαίως άξια πρόταση στο σήμερα της μουσικής βιομηχανίας. Ένα καθόλα εξελικτικό βήμα γι’ αυτόν τον πολυτάλαντο μουσικό που ακούει στο όνομα Samuel Arkan και για όλο αυτόν τον αστερισμό καλλιτεχνών που παρελαύνει. Οι Ayreon και οι Avantasia μπορούν να είναι σίγουροι ότι βρήκαν έναν επαρκέστατο διάδοχο και – γιατί όχι; – ένα αξιοπρεπέστατο αντίπαλο δέος. Πολύ καλό.
614 
