Αν δεν καταδικάζεις την ψυχεδέλεια από όπου και αν προέρχεται, δώσε μισή ωρίτσα από το χρόνο σου για να ακούσει το δεύτερο, ομώνυμο album των Φιλανδών Death Hawks.
Μην περιμένεις κάτι το πολύ καινούργιο μουσικά, αλλά έσω έτοιμος για ένα εναέριο ταξίδι σε ένα συνονθύλευμα ήχων που πάνε από το blues ως το kraut και είναι αρκετά έως πάρα πολύ ευχάριστοι.
Κοιτώντας κυρίως τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, οι Death Hawks δείχνουν ότι μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες απέραντης χαλάρωσης για τον ακροατή.
Περίφημη ατμόσφαιρα, ρομαντική και ταξιδιάρα, αλλά χωρίς δυναμικές αλλαγές έντασης, πράγμα που την καθιστά ελαχίστως επίπεδη.
Ακούς όμως, όμορφα τραγούδια σαν το “Grim-eyed Goat”, το οποίο σου φέρνει στο μυαλό και την πιο πρόσφατη δουλειά των Σουηδών Graveyard, με τα εξαίσια φωνητικά του Teemu Markkula, να ανεβάζουν ένα παραπάνω επίπεδο το όλο σύνολο και να σε προετοιμάζουν για ένα πιθανό καλύτερο μέλλον.
Αξίζει την προσοχή μας το δίχως άλλο!
665 
