Το “Wagner Reloaded” είναι το θεατρικό και μουσικό project του βραβευμένου χορογράφου και χορευτή Gregor Seyffert σε συνεργασία με τον Toppinen, με αφορμή την διακοσιοστή επέτειο γέννησης του μουσικοσυνθέτη Richard Wagner.
Είναι βασισμένο στο συνολικό του έργου (ναι… το oeuvre εννοούμε κουλτουριάρη αναγνώστη που ψάχνεις ευκαιρία να υποδείξεις τα χρόνια μελέτης σου στην ιστορία τέχνης) και τη ζωή του. Το μουσικό κομμάτι αυτού του όμορφου event ήταν ευθύνη της αγαπημένης μπάντας (με όλη την έννοια της λέξης) από την Φινλανδία, Apocalyptica (δεν θέλω μορφασμούς).
Μας έκαναν τη χάρη, λοιπόν, μετά από 4 χρόνια αδράνειας να κυκλοφορήσουν ένα live album με τις συγκεκριμένες συνθέσεις, ένα album που θα αφήσει κάθε πιστό fan το λιγότερο υπερευχαριστημένο, δίνοντάς του την ευκαιρία να ανακαλύψει ένα άλλον καλλιτεχνικό εαυτό και τρόπο έκφρασης της μπάντας και να μείνει φυσικά άφωνος αν γνωρίζει ακόμα και στοιχειώδη μουσική. Αποκλειστικά ορχηστρικά κομμάτια, όπως πάντα άλλωστε, φροντίζουν να χορέψουν με τη φαντασία μας στους ρυθμούς μιας άλλης εποχής, χωρίς να λείπουν παρόλα αυτά και τα metal-ικά στοιχεία που όλοι απεγνωσμένα περιμένουμε να μας συναρπάσουν.
Είναι μεγαλειώδες, γεμάτο ψυχή και ζωή, γεμάτο έμπνευση και δημιουργικότητα, γεμάτο τραγωδία και ευφορία. Συγκινήθηκα, ζεστάθηκα, θυμήθηκα, είδα τον στυγνό ρεαλισμό ως το άκρο της τελειότητας, μιας λέξης τόσο άπιαστης και ανύπαρκτης που μόνο εμείς μπορούμε να προσδιορίσουμε. Δεν μπορώ να φανταστώ πλέον άλλους μουσικούς που θα μπορούσαν να είχαν βγάλει αυτό το αποτέλεσμα για το project. Φαίνεται σαν να ανακάλυψαν εκ νέου τους εαυτούς, σαν να μην ξεδιψάνε ποτέ από γνώσεις, ιδέες και καλό γούστο. Σχεδόν ανατριχιάζω σκεπτόμενη τι θα ακολουθήσει, καθώς μπαίνουν studio την Άνοιξη του 2014, αφού θα έχουν περάσει όλο το φθινόπωρο γράφοντας για το νέο τους album. Ανυπομονώ απλά. Το τι θα είναι αυτό το “κάτι παραπάνω” ελπίζω να το δούμε λίαν συντόμως.
Κομμάτια που με έκαναν να τελειώσω δύο κεφάλια σε πηλό σερί: “Creation Of Notes”, “Lullaby”, “Running Love”, “Flying Dutchman”, “Path In Life”, “Ludwig – Requiem” και “Destruction”.
Πιστεύω πως στον καθένα κάτι θα προσφέρει εάν ακούσει τα έργα αυτού του δίσκου, θα του δώσει νέα κίνητρα, θα του χαρίσει κάτι που του έλειπε και θα αγγίξει ευαίσθητες νότες του ψυχισμού του. Ίσως είμαι υπερβολική ή και υπερβολικά “καλή” (σπάνιο φαινόμενο), αλλά δεν θα μπορούσε να πω ποτέ τίποτα διαφορετικό από την αλήθεια που μου βγάζει ένα καλλιτεχνικό ερέθισμα.
Τέλος μην υποτιμάτε τις κλασσικές συμφωνίες, τους κανόνες τους, την αυστηρότητα και την ελευθερία τους, είναι οι βάσεις που πρέπει να έχετε όσοι αυτοαποκαλείστε “μουσικοί”, πάντα με το πραγματικό και ακαδημαϊκό νόημα της συγκεκριμένης ιδιότητας.
Au revoir…!
585 
