Τα καθίκια από τη χώρα του Αττίλα ξαναχτυπούν, δυο χρόνια μετά από τον punk / death πανικό του “Black Flag” του 2012. Το τσογλαναριό του Zoltan Farkas (κιθάρες/ φωνητικά) δεν λέει να το βάλει κάτω και εξαπολύει άλλη μια επίθεση groovy ρυθμών, λυσσαλέων φωνητικών, πασπαλισμένων με μπόλικο ξύλο.
Οι συνθέσεις διαμοιράζονται σε μια ποικιλία ήχων που ξεκινούν μεν από το σύγχρονο core ύφος αλλά έχουν απολήξεις σε ελκυστικά death metal θέματα. Τα riff του Zoltan και του Tamas Schrottner είναι βαριά και τεχνικά και υπάρχει μια ευρεία γκάμα ρυθμών. Βέβαια, το φόρτε της μπάντας είναι τα ογκώδη mid tempo σημεία στα οποία υπάρχει χώρος να ξεδιπλωθούν οι πιο μελωδικές ιδέες τους (μη φανταστείς τίποτα μελιστάλαχτο, απλά λίγο πιο οικεία σουηδοπρεπή metal ακούσματα).
Υπάρχει μεγάλη διάθεση πειραματισμού, προσεγγίζοντας μελαγχολικές ατμόσφαιρες, αλλά αν μου ζητούσες ένα σημείο αναφοράς που κινείται το album, αυτό είναι οι Fear Factory. Θα ακούσεις διάσπαρτες τις δονήσεις αυτής της αναφοράς αν και σε καμία περίπτωση δεν θα σου δημιουργηθεί η παραμικρή υποψία κοπιαρίσματος, μια και η αισθητική των τραγουδιών έχει αυτόνομη προσωπικότητα και η επιρροή των industrial heroes έγκειται στις συνθέσεις και μόνο.
Αποπροσανατολιστικά δρουν τα πρώτα δυο τραγούδια του “Retribution”, τα “You Can’t Control Me” και “Ten Plagues”, ακούγονται πολύ πειραματικά για το ύφος των Ektomorf, αν και καθόλου άσχημα. Απλά η συνέχεια, μάλλον σε πιάνει στον ύπνο με την υπερεπιθετική hardcore τριαδούλα των “Face Your Fear”, “Escape” και του εύγλωττου “Who The Fuck Are You”. Obituary-ικά riffs στα “Numb And Sick” (αν και το τραγούδι σε συνδυασμό με τα καθαρά φωνητικά φέρνουν στο νού τους Soilwork) και “Souls Of Fire”, Entombed death ‘n’ Roll στα δίλεπτα “I Hate You” και “Mass Ignorance” με τους ρυθμικούς Szabolcs Murvai (μπάσο) και Rοbert Jaksa (drums) να σπέρνουν.
Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το επιλογικό “Collapsed Bridge”, μια μπαλαντοειδής ελεγεία, ένα διαμαντάκι μελαγχολίας και ίσως το κίνητρο που βασίστηκε η δημιουργία του “Retribution”. Εντελώς σε άλλο κλίμα σε σχέση με τον ήχο των Ektomorf, παρόλα αυτά ίσως η πιο έντονη στιγμή του album.
Η παραγωγή του Tue Madsen στα Antfarm Studios είναι αξιοπρεπέστατη, όχι πολύ γυαλισμένη και μου άρεσε ο ήχος των drums που διευκολύνει κατά πολύ την ακρόαση μέσα στον γενικότερο χαμό.
Το “Retribution” είναι ένας πολύ καλός δίσκος που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό που γουστάρει επιθετικότητα, groovy hardcore, breakdowns και ξεσκισμένα φωνητικά. Είναι αρκετά διαφοροποιημένος σε σχέση με τις παλαιότερες δουλειές της μπάντας κι αυτό του προσδίδει επιπλέον ενδιαφέρον. Οργισμένο και σαφές, ότι πρέπει για ξύπνημα ένα πρωινό γαμωδευτέρας. “Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε…” που έλεγε κι ο Ποιητής…
636 
