Για να παινέψουμε και λίγο το σπίτι μας, την είδηση για την πρώτη solo δουλειά του Κώστα Καραμητρούδη (aka Gus G) την είχαμε βγάλει πρώτοι στο Rockway, παραμονές των συναυλιών των Firewind το 2012 (link).
Το πολυαναμενόμενο “I Am the Fire” κυκλοφορεί λοιπόν και ευτυχώς ο Κώστας τήρησε τα λεγόμενα του και δεν έβγαλε “έναν ακόμη instrumental δίσκο”, αλλά μια ολοκληρωμένη δουλειά η οποία σφύζει από συμμετοχές (Mats Leven, David Ellefson, Billy Sheehan, Jeff Scott Soto, Tom S. Englund, Michael Starr κτλ) και διαθέτει στο μεγαλύτερο μέρος της φωνητικά.
Το album είναι γεμάτο με μικρούς εύπεπτους heavy metal ύμνους (η ικανότητα του Gus G να γράφει απλά μελωδικά κομμάτια που σου μένουν, είναι γνωστή άλλωστε). Μην περιμένετε επιτηδευμένα καουμποϊλίκια και συνεχή επίδειξη της τεχνικής που (ομολογουμένως) κατέχει ο Κώστας. Οκ, εννοείται πως στα δύο instrumental του δίσκου, οι χορδές οργιάζουν και η κιθάρα πονεί, αλλά στο “I Am the Fire” δεν είναι αυτό το ζητούμενο, και προσωπικά με χαροποιεί αυτό.
Άλλο θετικό στοιχείο, η αποφυγή άμεσης μουσικής αναφοράς στους Firewind, η οποία ενδεχομένως να γεννούσε ερωτήματα του τύπου “γιατί δεν έγινε χρήση των τραγουδιών από την κύρια μπάντα του συνθέτη;” κτλ.
Όχι ρε φίλε, δεν είναι αριστούργημα, αν αυτό είναι το μέλημά σου… Είναι όμως ένας γαμάτος δίσκος που ακούγεται ολόκληρος, τιμά τα παντελόνια του δημιουργού του και αφήνει μετέωρους όλους όσους περιμένουν πως και πως την πρώτη στραβοτιμονιά του 33χρονου κιθαρίστα.
Καλό το shredding και τα ανεβοκατεβάσματα της ταστιέρας, αλλά όπως μου είχε δηλώσει και ο ίδιος ο Gus: “Όλοι μπορούν να μάθουν να κουνάνε γρήγορα τα δάχτυλά τους. Το ταλέντο όμως παίζει ρόλο στη σύνθεση!”.
935 
