Ανήκω στους ανθρώπους που εκτιμούσαν τους Lacuna Coil στις αρχές τους.
Η πιο ανάλαφρη ηχητική αισθητική που επιλέχθηκε μετά το “Comalies” μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα. Το προπέρσινο “Dark Adrenaline” πάντως, παρότι δε με εντυπωσίασε, το άκουσα ευχάριστα και ίσως αποτέλεσε και την πιο πετυχημένη κυκλοφορία του σχήματος τα τελευταία χρόνια.
Αυτό που περίμενα από το “Broken Crown Halo” ήταν μια εν δυνάμει συνέχεια του “Dark Adrenaline”, και δεν έπεσα ιδιαίτερα έξω. Το νέο album των Lacuna Coil συνεχίζει στην ίδια μουσική ρότα, με τη διαφορά πως διαφαίνεται μια ενδελεχής προσπάθεια εκ μέρους της μπάντας να ακουστεί λιγότερο pop, σε σχέση με τις πιο πρόσφατες δουλειές της (η οποία προσπάθεια, εν τέλει, δεν περνάει απαρατήρητη).
Όπως σε κάθε δουλειά του συγκροτήματος, οι συνθέσεις χωρίζονται σε καλές (“Zombies”, “Hostage to the Light”, “Victims”, “Cybersleep”), σε fillers (“Infection”, “I Burn You”, “In the End I Feel Alive”, “One Cold Day”) και σε singles (“Nothing Stands in Our Way”, “Die and Rise”, “I Forgive (But I Won’t Forget Your Name)”). Τουτέστιν, ακόμα περιμένω μια δουλειά των Lacuna Coil της οποίας το περιεχόμενό δε θα είναι άνισο μεταξύ του.
Ίσως τώρα που θα εισχωρήσουν νέα μέλη στη μπάντα (οι Cristiano Migliore και Cristiano Mozzati -κιθάρα και drums αντίστοιχα- αποχώρησαν πριν ένα μήνα περίπου), να υπάρξει και ο σχετικός αέρας αλλαγής.
Μην περιμένετε εκπλήξεις λοιπόν… Lacuna Coil πάλι θα ακούσετε. Απλά σε στιγμές θα θυμηθείτε το πιο “σκληρό” παρελθόν του group, κάτι το οποίο είναι απόλυτα θετικό για τα μπιρμπιλωτά αυτάκια μου, αλλά δεν αρκεί. Διότι πέραν αυτού, για μια ακόμη φορά το σχήμα ακολουθεί μια τρόπον τινά πεπατημένη, η οποία δε λέει να περάσει σε άλλο επίπεδο (βλέπε Within Temptation).
586 
