Μια πενταμελής παρέα Νορβηγών, φανερά καταρτισμένων μουσικών, που πολύ θα ήθελε να ζει στις ηλιοκαμένες αμερικανικές στέπες της Αριζόνα και της Νεβάδα, απαρτίζει τους Angerman.
Δημιουργημένοι το 2005 και έχοντας στο ενεργητικό τους ένα EP, ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι είναι μια σπουδαία μπάντα, τουλάχιστον αυτό καταμαρτυρά το debut full length τους, το “No Tears For The Devil”.
Τα προωθητικά δελτία, αναφέρουν μια alternative/ grunge μπάντα, αλλά πρόσεχε φίλε, μην κάνεις το λάθος και τους απορρίψεις εξαιτίας αυτών των χαρακτηρισμών. Δεν έχει καμία σχέση με την μαλθακή ανουσιότητα που τυχόν θα σου ήρθε συνειρμικά στο νου. Αν περιμένεις Nirvanικές αθλιότητες, άνευρα Pearl Jam-ικά αγκομαχητά και οτιδήποτε άλλο τυχάρπαστο και ακίνδυνο, ψάξε αλλού. Εδώ κυρίαρχη κατάσταση είναι η δύναμη.
Σαν ένα πανίσχυρο και βαρύτατο alter ego των Alice In Chains, των Down και της ευφυΐας των Tool, οι Angerman θα σε τσακίσουν. Παχύρευστα, ογκώδη riffs σκάνε στα κεφάλια συνεχώς από τους εξάχορδους Tommy Grude και Tom Furenes, πανέξυπνες μελωδίες στα solo τους, φαντασμαγορική απόδοση στο ρυθμικό, progressive απολήξεων, παίξιμο από τους Stefan Konigsborg (drums) και Colly Sola (μπάσο), ε-κ-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ά (εκπληκτικά, στο ξαναγράφω αν δεν το έπιασες…) φωνητικά από τον Michael Ravndal (τον θεωρώ ήδη από τα καλύτερα “αρσενικά” λαρύγγια εκεί έξω αυτήν τη στιγμή), οι Angerman πείθουν και τον πλέον επιφυλακτικό ακροατή (ναι, τέτοιος είμαι).
Με τρομερό, συμπαγέστατο και πεντακάθαρο ήχο και με τραγούδια σαν το “Love Me Hate Μe”, “Like A Journey”, “Never Enough”, “Newborn”, “Killing Me” και “Dark Rising”, αυτή η μπάντα είναι καταδικασμένη να απολαύσει δικαίως την όποια δόξα της αναλογεί. Τρομερό heavy συναίσθημα σε κάθε στιγμή, μια Black Label Society/ stoner αισθητική, η southern doom attitude στην ατμόσφαιρα καπνίζει από παντού και η ακρόαση του εν λόγω album, καταντά περιπετειώδης.
Δηλώνω εντυπωσιασμένος, το “No Tears For The Devil” έχει όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να σπρώξουν τους Angerman σε πολύ υψηλά επίπεδα δημοτικότητας κάτι που το δικαιούνται αξιωματικά. Γράφουν σπουδαία μουσική, με τσαμπουκά, δημιουργική ουσία και θα το βρεις απολαυστικότατο, αν είσαι heavy for fakk sake τύπος. Ότι πρέπει για στιγμές που ρέει το φαρμάκι στο ποτήρι σου. Εβίβα.
652 
