Play. Από τα ηχεία ξεπηδάει ένας τύπος με φωνητικές μελωδίες εμπνευσμένες από το stoner rock, σχολή John Garcia, αλλά το κομμάτι “Namaste”, που ξεκινάει το album “Atman” έχει και garage revival στοιχεία που θα έβρισκε κανείς σε μπάντες τύπου Arctic Monkeys.
Οι The Good Hand είναι Ολλανδικής καταγωγής και το “Atman” είναι η δεύτερή τους δισκογραφική προσπάθεια.
Αφού μας χαιρετούν ασιατικά (“Namaste”), συνεχίζουν σε πιο alternative χωράφια με το “Greenwich Mean Time” με το οποίο οι Ολλανδοί δείχνουν πως δεν φοβούνται να παίξουν με την ψυχεδέλεια και την προοδευτικότητα, μη στηριζόμενοι σε ένα στενό γενικό μουσικό πλαίσιο.
Στη συνέχεια, μια μπαλάντα με τίτλο “Unity” με το μουσικό προσανατολισμό να δείχνει προς retro rock (λεγόμενες) Graveyard και Uncle Acid αναφορές σε ένα κομμάτι που συνδέει άμεσα με το rock παρελθόν.
Και εκεί που λες ΟΚ, τα άκουσα όλα, έρχεται το space rock “The Truth” να μας θυμίσει τους Amon Duul II και όλα τα προαναφερθέντα επανεμφανίζονται και πάλι στο υπόλοιπο του “Atman”.
Ακούγοντας το δεύτερο album των The Good Hand ακούς αρκετές, όμορφα μπολιασμένες αναμεταξύ τους επιρροές, σε ένα σύνολο άκρως ενδιαφέρον, που όμως χρειάζεται λίγο να περιορίσει τις συνεχείς εναλλαγές μουσικού προορισμού.
Αξίζει την προσοχή όσων έχουν την υπομονή, το χρόνο και την ποικιλία ακουσμάτων.
507 
