Σταθεροί στην δισκογραφική τους επιστροφή ανά τρία χρόνια, οι Καναδοί Theory of a Deadman κυκλοφορούν το πέμπτο album τους με τις συμμετοχές των Alice Cooper και Joe Don Rooney (Rascal Flatts).
Το 2011 ηχογράφησαν το “The Truth Is…”, το οποίο –λόγω του χωρισμού του Connolly- είχε τρελές δόσεις μισογυνισμού, περισσότερες από τους προκατόχους του. Εν έτει 2014 υποθέτεις ότι θα χαλάρωσαν τα πνεύματα, αλλά όχι. Με το “Savages” όχι μόνο συνεχίζει ο λιθοβολισμός της τσούλας γυναίκας – σπάνια εξαίρεση το “Angel” (;) – αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Οι Theory of a Deadman μας είχαν συνηθίσει στο χαρούμενο και αισιόδοξο μίσος σαν συναίσθημα, όμως όχι σε τέτοια κλίμακα. Τα κομμάτια του νέου τους δίσκου είναι γεμάτα με στίχους που κατακεραυνώνουν το οτιδήποτε, και σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις, τον ίδιο τον Connolly. Κάπως έτσι, το χιούμορ που πάντα είχαν χάνει την όποια ουσία και ομορφιά του. Θα μπορούσε να θεωρηθεί πλήγμα αυτό το γεγονός μιας και πάντα αποτελούσε χαρακτηριστικό που τους ευνοούσε υπέρ άλλων.
Εκτός αυτών, το “Savages” αφαιρεί την όποια μελωδικότητα του συγκροτήματος και την αντικαθιστά με κλασσική αμερικάνικη rock που συγγενεύει με τους Nickelback (άουτς). Οι συνθέσεις αφήνουν τον ακροατή σε μια ψυχρή κατάσταση, μιας και δεν είναι ούτε ενδιαφέρουσες, ούτε κοντά στα standards που έχει θέσει το συγκρότημα. Αντίθετα αναλώνονται σε αδιάκοπα heavy rock beats με πανομοιότυπα φωνητικά.
Αδιαμφισβήτητα ο χειρότερος δίσκος των Theory of a Deadman, κάτι που θα τους καθυστερήσει ακόμα περισσότερο από το να εδραιωθούν στην Ευρώπη.
630 
