Όγδοη πλήρης κυκλοφορία για τους γερμανούς industrial/ electronic metallers Megaherz, οι οποίοι εδώ και δυο δεκαετίες περίπου παράγουν μουσική για clubbing, ναρκωτικά, sex και άπλετο σκεπτικισμό, με την πρέπουσα 80’s new age/ dancefloor νοοτροπία.
Φυσικά, η μουσική των Megaherz, απέχει πολύ από το να την ξεγράψεις ως “mainstream σκουπίδι για φλώρους”. Είναι ουσιαστικότεροι από τους Rammstein, οι ιδέες τους είναι πιο σαφείς από τις αρλούμπες που πλασάρει ο Marilyn Manson ως τέχνη μιας νέας απελπισμένης γενιάς, ιδανικοί συνεκφραστές του gothic των Paradise Lost, όπως αυτό εκφράστηκε με τα “One Second” και “Host” και ίσως είναι η μόνη μπάντα που ενστερνίζεται το dancefloor ως patch κοινής νοοτροπίας, άλλων, πιο “βάρβαρων” αισθητικών.
Πολλά από τα τραγούδια του “Zombieland” αποτελούν εν δυνάμει “hit” (“Fur Immer”, “Roter Mond”, “Fanatisch”, “Schwarzer Engel” μέσα σε ένα αξιολογότατο και riffογόνο γενικά σύνολο) για τον αέρα που αποπνέουν, πιστεύω ότι με τους απαραίτητους μηχανισμούς προώθησης, πολύς κόσμος θα βρει τους νέους του ήρωες μέσα στα γνώριμα Rammsteinικά ηχοτόπια που προσφέρουν οι Megaherz, αν αρέσκεται βέβαια σ’ αυτά. Mε έναν τεχνολογικά προσαρμοσμένο ήχο (για το είδος αποτελεί το κρίσιμο βαρόμετρο σε κάθε ανάλογη κυκλοφορία), οι Megaherz χωρίς να αλλάζουν την τεχνοτροπική πολιτική τους, κατάφεραν να με εντυπωσιάσουν. Πολύ καλό, “βραδινό” άκουσμα. Με σαφή οικονομία στην ένδυση, αν με εννοάς Ντι Τζέι…
769 
