Ένα αρκετά καλό ντεμπούτο είναι αυτό που μας προσφέρουν οι Φιλανδοί Scapes, εν πολλοίς one man project του Olli Pirkkanen o οποίος παίζει τις κιθάρες, τα drums και τραγουδά στο “One:Unseen:One”.
Η μουσική των Scapes δανείζεται πολλά καλά στοιχεία της γενικότερης doom/ death σκηνής και ακούγοντας το album, θα σου περάσουν πολλές φορές από το μυαλό οι εικόνες των Arcturus, των Paradise Lost, των Ulver αλλά και των Candlemass (“The Melancholy Cycle”) και των Opeth, ειδικά στα ακουστικά σημεία των τραγουδιών (“A Song of a Mountain”).
Αργές συνθέσεις, ογκώδεις και βαριές ηχητικά, με όμορφα μελαγχολικά riff (“Unseen Infinite”, “Devil May Dare”) και με μια ρομαντική διάθεση που δείχνει κραυγαλέα την παγωμένη καταγωγή της.
Ηχητικά όλα ακούγονται άψογα, αν και είναι εμφανής η “φιλανδοποίηση” των φωνητικών του Olli (σκέψου κάτι αντίστοιχο του Garm στα πρώτα album των Ulver), ακούγεται περίεργη αλλά τη συνηθίζεις, δεν είναι δα και κανένα έγκλημα.
Το “One:Unseen:One” είναι ένα αξιοπρεπές ξεκίνημα για τους Scapes, κι αν κάποιος το ακούσει αυτόνομα, χωρίς να μεμψιμοιρεί για την έλλειψη πρωτοτυπίας, θα του δημιουργήσει θετική εντύπωση. Πιστεύω ότι από το επόμενο album τους, θα δώσουν πιο σαφή δείγματα ως προς το ύφος που θα ακολουθήσουν.
627 
