Γαμώ τις φλογέρες σας γαμώ!… Και μ’ αυτήν την ανέμελη ενδογενής διακοίνωσή μου, με ευχαρίστηση θα θυμηθώ τη φιλενάδα μου την Ελενίτσα και το σχετικό ανέκδοτο με τον κώλο της και το εν λόγω όργανο και θα πω δυο λόγια για τις εντυπώσεις που μου άφησε το “Songs From The Earth”, δεύτερο full length των ιταλών Furor Gallico.
Όργανο, το οποίο πλέον στο χώρο του pagan / folk / “Κάστρα και Πολιορκητές” / θα-σε-πηδήξω-Drako-φύλαξε-τον-καυλαντίζοντα-σφιγκτήρα-σου-το-γκομενάκι-δεν-θα-μου-το-φας!” metal, μπορεί κάλλιστα να αναγορευθεί ένα εκ των πλέον φονικών όπλων για την υγεία του έσω τυμπάνου μου.
Σ’ αυτό το σημείο, έχοντας ήδη τη φράση “αυτανάφλεξη” να κυριαρχεί επί αμφοτέρων των εγκεφαλικών ημισφαιρίων μου, η κραυγή “γιατί γαμώ τη στροφορμή της Γης;” παίρνει σάρκα και οστά, η Αποπάνωγλου σταματάει το πιστολάκι της, τα τσιουάουα της γειτονιάς κάνουν μόκο και ο Μπάμπης απέναντι νομίζει ότι πάλι έπιασα 5/6 στο ΚΙΝΟ (γαμημένο!) και είμαι έτοιμος να αφήσω πίσω μου σκόνη και θρύψαλα.
Επαυξάνοντας το ερώτημα… Γιατί ρε παιδιά βγάζετε τα μάτια σας; Νυχοκόπτη δεν έχετε; Τόσο καλοί ρυθμοί, τόσο όμορφες μελωδίες, τι τα θέλετε τα πνευστά και τα βιολιά; Και δεν εννοώ το ρόλο τους. Αλλά με τόοοοσο πλαστικό ήχο, όσο τα burgers από τα Goodys; Δηλαδή εσύ, φίλε βιοπαλαιστή παραγωγέ, αυτό το πράγμα που ακούγεται σαν κλαψομούνικο ξαδερφάκι του Tweety, πιστεύεις ότι θα συγκινούσε έστω κι ένα πρόβατο (το κανονικό ρε παιδιά, που κάνει μπε); Όχι μάλλον, ε; Ε τότε γιατί χρειάζεται ρε δικέ μου; Προσθέτει στο folk πνεύμα; Άσε την τη γαμημένη την κομματάρα όπως είναι (κι από τέτοιες συνθετικά το album έχει πολλές, ενδεικτικά σου αναφέρω τα “Wild Jig Of Beltaine”, το κομμάτι που κυρίως με εστίασε στο δίπτυχο κώλος / φλογέρα “The Song Of The Earth”, τα δυο γαμάτα, τραγουδισμένα στη μητρική τους, “Diluvio” και “Eremita” και σε παρόμοιο επίπεδο τα υπόλοιπα, το ξαναλέω, συνθετικά), γιατί τέτοια απονεύρωση από τη δεδομένη πώρωση που πασχίζουν να προσφέρουν οι κιθαρίστες και το rhythm section (πολύ καλοί παίκτες γενικότερα);
Για να τελειώνω, το “Songs From The Earth” έχει πολλά να δώσει, αλλά η δική μου πρόταση προς τη μπάντα είναι ότι πρέπει να ηχογραφηθεί ξανά. Έτσι όπως είναι, ακούγεται φανερά επιτηδευμένο, ακίνδυνο ενώ θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνεται στα μνημεία επικότητας, με βάση τα έξοχα riff και τους τεχνικότατους, πλουραλιστικούς ρυθμούς που παράγει ο Mirko (drums). Αν βέβαια θέλεις να ανταποκρίνεσαι στον όρο folk metal και όχι neoprovatikal symphonic (και καλά…) Efi Thodi “metal” (ο χαλυβουργός μέσα μου, μόλις ρεύτηκε). Κάτι τέτοιους οι Elvenking ή οι Equilibrium τους τρώνε για κολατσιό.
511 
