Ορισμένες φορές έχω την εντύπωση ότι ο αρχισυντάκτης θέλει να με βασανίσει με αυτά που μου στέλνει, για κανένα άλλο λόγο, παρά το ότι έχει ζηλέψει θανάσιμα την ομορφιά μου.
Επίσης θεωρώ ότι κάποια πράγματα και καταστάσεις είναι άνευ πάτου, τουτέστιν απύθμενα.
Όπως και η παρούσα κυκλοφορία, που πραγματικά από όπου και να το πιάσω το πράγμα δεν έχει καν λόγο ύπαρξης. Κατ’ αρχάς, ναι, το ομολογώ, έχω το παρόν promo από τις 10 του μήνα τούτου και όσο και να το ακούω η άποψη μου γι’ αυτό επιδεινώνεται δραματικά με κάθε ακρόαση. Πέραν των άλλων, από όπου και να επιχείρησα να αντλήσω πληροφορίες για το γκρουπ, έχουν διαγραφεί οι σχετικές πληροφορίες, σαν να πέρασαν οι άντρες με τα μαύρα. Υποθετικά για να ανήκουν στο δυναμικό της Svart, της οποίας το site, παρεμπιπτόντως δεν αναφέρει τίποτα για αυτούς, θα είναι Σκανδιναβοί.
Και για να πάμε στα τεχνικά χαρακτηριστικά της εν λόγω μαλακίας… Ε, κυκλοφορίας εννοούσα: αυτό που άκουσα είναι ενάντια στους νόμους της φυσικής, καθώς όλα είναι παιγμένα τόσο αργά και βασανιστικά που κοιμήθηκα, ξύπνησα και ξανακοιμήθηκα για βράδυ και ο δίσκος ακόμη έπαιζε. Λέγεται doom, λέγεται αργός θάνατος, λέγεται μαλάκυνση στον εγκέφαλο; Όπως και να λέγεται φαζαρισμένες, αργόσυρτες κιθάρες, νεκρώσιμοι ρυθμοί και ψαλμωδίες τύπου Messiah Marcolin, μάλλον δεν είναι ούτε κάτι πρωτότυπο ούτε κάτι που εγώ, προσωπικά, θα ήθελα να ακούω συστηματικά, εφόσον δεν αποτελεί κάποια μουσική πρόκληση από άποψη ιδεών και έμπνευσης. Από κει και πέρα, όλα αυτά τα concept, τα πεζογραφήματα και η (και καλά) μακάβρια ατμόσφαιρα που δεν έχουν μία, τουλάχιστον αξιοπρεπή, μουσική επένδυση δε μου λένε τίποτα απολύτως.
Συμπερασματικά: μαλάκες, μάθετε να παίζετε και αφήστε κατά μέρους όλες αυτές τις υποτιθέμενες underground παπαρολογίες, γιατί πάμε από το κακό στο χειρότερο.
587 
