Παρότι οι Dunderbeist μου είχαν αφήσει εξαιρετική εντύπωση τρία χρόνια πριν, επανέρχονται με το “Hyklere” και μου τα χαλάνε.
Το σχήμα αποφάσισε να τραγουδήσει στα νορβηγικά τα νέα του τραγούδια και σε συνδυασμό με τις σχετικά αδύναμες συνθέσεις (συγκρινόμενες με αυτές του “Songs of the Buried”), φέρνουν ένα αποτέλεσμα το οποίο προσωπικά με απογοητεύει.
Η πολύπλευρη μουσική προσέγγιση απουσιάζει, ενώ η folk αίσθηση, ελέω γλώσσας μεταξύ άλλων, δε λειτουργεί καλά.
Έχοντας παρακολουθήσει γενικά την πορεία της μπάντας, θεωρούσα πως ύστερα και από την προηγούμενη δουλειά τους, είχαν βρει τη σωστή συνταγή σε ότι αφορά τον ηχητικό προσανατολισμό τους. Προφανώς έκανα λάθος. Στο βωμό του να πειραματιστούν με κάτι “νέο”, έχασαν την παλιά τους, καλή, μουσική μορφή τους.
Κρίμα και πάλι κρίμα…
606 
