Για κάποιον περίεργο λόγο πάντα συμπαθούσα τους Sigh παρά τις εμφανέστατες αδυναμίες τους, ίσως και λόγω αυτών.
Πάντα αφήνουν την εντύπωση ότι μπορούν να γίνουν ένα από τα μεγαλύτερα avant-garde metal συγκροτήματα αλλά πάντα καταλήγουν να παίζουν δεύτερο βιολί μετά τους Solefald γιατί πολύ απλά βαριούνται και αρνούνται να πάρουν την όλη φάση πολύ σοβαρά. Προτιμούν να παραμένουν τρελαμένα fanboys cult ταινιών τρόμου και να γράφουν soundtrackικό metal για το giallo που παίζει μέσα στο κεφάλι τους.
Στο “Graveward” εξακολουθούν να ισχύουν όλα τα παραπάνω, με όλα τα θετικά και αρνητικά που αυτό συνεπάγεται. Ας ξεκινήσουμε από τα αρνητικά λοιπόν, ο νέος δίσκος έχει τις ίδιες αδυναμίες που μαστίζουν τους Ιάπωνες από το “Scenario IV…” και μετά, δηλαδή μέτρια και τεμπέλικη κιθαριστική δουλειά και ερασιτεχνική παραγωγή, τουλαχιστον όσον αφορά το metal κομμάτι της ενορχήστρωσης, μπορεί να αλλάξανε κιθαρίστα/ παραγωγό, αλλά ιδιαίτερη εξέλιξη σε αυτά τα σημεία δεν υπάρχει.
Από την άλλη, κανένας δεν άκουγε ποτέ Sigh για να ρίξει κοπάνημα ή να ακούσει σολάρες, αυτό που τους έκανε πάντα αγαπητούς ήταν οι εμμονές τους με τον Fabio Frizzi, τους Goblin, τη kitsch θεατρικότητα του King Diamond και η otaku προσέγγιση της θεματολογίας που γουστάρουν. Πλήκτρα και ορχήστρες, minimoog και σκοτεινές 70-ίλες, απω-ανατολίτικα φολκλόρ όργανα και τα σαξόφωνα της Dr Mikannibal (άσχετο trivia, το Δόκτωρ δεν είναι διακοσμητικό, είναι όντως Δόκτωρ Φυσικής…) παίζουν το soundtrack της ταινίας με ζόμπι που γυρίζει ο Mirai Kawashima με τη φαντασία του, και η ταινία παίζει να γαμάει.
Ο δίσκος έχει καναδυό αδύναμες στιγμές, όπως το “Out of the Grave” που συμμετέχει ο Matthew Heafy των Trivium (τυχαίο;) αλλά γενικά παραμένει σε ψηλά ποιοτικά επίπεδα, με καλύτερο κομμάτι κατ’ εμέ το “The Molesters of my Soul” στο οποίο πάλι έχω την εντύπωση ότι συμμετέχει ο συνήθης guest Metatron των αγαπημένων μου The Meads of Asphodel.
Κάπου συμμετέχουν και οι Fred Leclercq των DragonForce, ο Niklas Kvarforth των Σουηδών Shining αλλά και ο Sakiiiiiiis (τι εννοείτε “ποιός”;) αλλά δεν κατάφερα να τους εντοπίσω με σιγουριά και το δελτίο τύπου το αφήνει φλου.
Όσοι ξέρετε τι παίζει και γουστάρετε να κάνετε ετήσιο μαραθώνιο Lucio Fulci και εκτιμάτε άλμπουμ όπως το “Death’s Design” των Diabolical Masquerade επενδύστε άφοβα, 70 σκηνοθέτες B Movies προτείνουν το “Graveward”, όσοι θέλετε δισολίες και θρας ψάξτε το αλλού, εσείς χάνετε.
870 
