Βρε-βρε-βρε! Τι άλλο μένει να δούμε (ή μάλλον να ακούσουμε);
Κάθε φορά που αναλογίζομαι κάτι τέτοιο, τότε κάποιος από τους ex-music heroes μου θα με θυμηθεί με καινούργια δισκογραφική δουλειά, κάνoντάς με να αναπολήσω τη χρυσή δεκαετία του ‘80 για το συγκεκριμένο είδος μουσικής και είτε θα πω κοίτα να δεις τον άτιμο το έχει ακόμα ή… θα πω κοίτα να δεις τον άτιμο το έχει ακόμα. Ε ναι, δεν έχεις ενδιασμούς, γιατί όπως και να το κάνουμε όλα αυτά τα ομορφόπαιδα ήταν και είναι όλοι τους ΕΝΑΣ και ΕΝΑΣ… μουσικάρες και παιχταράδες! ‘Oλοι τους όμως!
Mark Slaughter λοιπόν και η σφαλιάρα στο δεξί μου μάγουλο με ξυπνάει από την πρωινή νιρβάνα (ο καφές δεν κάνει δουλειά πια, μα τι διάολο) και πριν προλάβω να συνέλθω, το μπουκέτο στο αριστερό μου μάγουλο από τον Michael Wagener μου αφήνει σημάδι… ρε μαλάκα είναι πρωί ακόμα λυπήσου με… Τώρα αν μου πεις δεν ξές ποιος είναι ο Michael Wagener ντάξ πάει στο διάολο, αλλά αν δεν ξές και τον Mark Slaughter μάλλον κακώς διαβάζεις το review μου και εγώ τα πουλάω όλα και ανοίγω καντίνα κάπου στο Μέξικο.
Βαρύ το όνομά σου κύριε Μark, βαρύ σαν ιστορία. Γεννημένος στη Νεβάδα, ένα φεγγάρι έκανε frontman στους Vinnie Vincent Invasion, αντικαθιστώντας τον Robert Fleishman (ex-Journey), κυκλοφορώντας μαζί τους το εκπληκτικό “Αll Systems Go” του 1988 (μετά από ένα χρόνο φύγαν όλοι από την μπάντα γιατί… ε, γιατί ο Vinni Vincent είναι αυτός που όλοι ξέρουμε), ένα άλλο φεγγαράκι περιόδευε με την dream team Scrap Metal μαζί με τους (Eric Martin, Kelly Keagy), AΛΛΑ όλοι μας θα τον αγαπάμε κυρίως (και λέω κυρίως γιατί ήταν και κιθαρίστας) ως την κρυστάλλινη, υψίφωνη, γεμάτη φαλσέτα φωνάρα πίσω από τους multi platinum Slaughter του εκπληκτικού παρθενικού τους “Stick It To Ya” του 1990 και τα λατρεμένα hits “Fly To The Angels”, “Up All Night” (από εκεί και πέρα άρχισε η κατηφόρα για τους Slaughter). E, δε θέλει και πολύ λοιπόν για να φτιαχτείς όταν σου ανακοινώνεται η επιστροφή του με τον πρώτο του προσωπικό δίσκο και ιδίως όταν την παραγωγή έχει αναλάβει ο μυθικός Michael Wagener (Metallica, Megadeth, Alice Cooper, Skid Row, Dokken, Stryper).
Με τι έχουμε να κάνουμε λοιπόν εδώ; E, Θα πάθετε την πλάκα σας με αυτά που υπάρχουν μέσα στο “Reflections In A Rear View Mirror. Eνώ λοιπόν οι bandmates του είναι στον δρόμο ως το backing group τοu Vince Neil (αν συμμετείχαν μαζί με τον Mark και κυκλοφορούσαν αυτόν τον δίσκο έως μπάντα θα μιλούσαμε για την απόλυτη επιστροφή των Slaughter μετά το “Back To Reality” του μακρινού 1999), τούτος εδώ κάθεται και γράφει όλο το υλικό του δίσκου μόνος του, παίζοντας ΟΛΑ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ μόνος του, εκτός από τα ντραμς (Μark Goodin), και μαζί με τον Michael Wagener ενορχηστρώνουν έναν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΔΙΣΚΟ βάλσαμο για τα πονεμένα μας αυτάκια. Που ήσουν τόσο καιρό αγόρι μου. Μα έλειψες … γιατί πέρα από την παραγωγή κάποιων δίσκων, τη μουσική σε τηλεοπτικά shows και τα live είχαμε χάσει τα ίχνη του…
1ο single: Το radio friendly hit “Never Givin’ Up”, ως φόρος τιμής για τον Αμερικάνικο στρατό (τα έσοδα του single πάνε στο Red Circle Foundation – μη κερδοσκοπικός οργανισμός στήριξης των οικογενειών τους-). “Μακάρι να μπορούσα κάθε βράδυ να τους αφιερώνω το μεγαλύτερό μας hit Fly To The Angels” λέει ο Mark …
To 70’s groovy αλλά Montrose, “Away I Go” (πιο Slaughter δεν παίζει) ανοίγει τον δίσκο με τον καλύτερο τρόπο και το μοναδικό μουσικό ταξίδι ξεκινάει για τους νοσταλγούς του Hair Metal … Εν συνεχεία έχουμε μελωδικό catchy rock (σε στιγμές φιλτραρισμένο μέσα από metal συχνότητες), καλοδουλεμένα riff, τρομερά solo, άρτια και τόσο μα τόσο καλογυαλισμένη παραγωγή, βγαλμένη από τις καλύτερες στιγμές των Slaughter στα “Μiss Elainious” και “Somewhere Isn’t Here” (ακούω και από Bryan Adams μέχρι Black Crows μέσα), pop ξεσπάσματα δομημένα έτσι ώστε να φλερτάρουν με το progressive μέσα από συμφωνικές πινελιές και τους Styx στο “Carry Me Back Home” (εκπληκτικό απλά κομμάτι), έχουμε 80’s pop-rock hits όπως το “The Real Thing” και μας αποτελειώνει με τις διάχυτες Led Zeppelin, Cheap Trick και Beatles επιρροές στα: 1.“Baby Wants (από τα καλύτερά του εδώ μέσα σε όλα τα επίπεδα, και από τα σπουδαιότερα κομμάτια που έχω ακούσει εδώ και πολυυυύ καιρό), 2.στο πανέμορφο ντουέτο με την Gena Johnson “Don’t Turn Away” και 3.στο bluesy/ jazzy “Deep In Her Heart”.
Δεν έχω λόγια απλά… βγάλε όλες τις παρωπίδες, τα στεγανά, πέτα όλα τα ταμπού και άσε αυτήν την δισκάρα να μεγαλώσει μέσα σου. O Mark ό,τι ήταν να αποδείξει το απόδειξε και με το παραπάνω σε έναν δίσκο που έγραψε, συνέθεσε και έπαιξε επαναλαμβάνω όλα τα όργανα ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ! Το μόνο που με στεναχωρεί είναι το γεγονός ότι όπως και με το solo του Tom Keifer που θα μπορούσε άνετα να βγει υπό το label των Cinderella έτσι και με το “Reflections In A Rear View Mirror”, θα έπρεπε να είναι ο νέος δίσκος των Slaughter, η απόλυτη και αδιαμφισβήτητη επιστροφή!
583 
