Δυο χρόνια πέρασαν από το συμπαθέστατο “Halo of Blood” και οι Φιλανδοί επιστρέφουν με το ένατο full length τους, έχοντας όμως και ως απώλεια από τις τάξεις τους τον κιθαρίστα Roope Latvala.
Κρίνοντας όμως εκ του αποτελέσματος, η φυγή του δεν επηρέασε καθόλου τον Alexi Laiho, ο οποίος ανέλαβε όλες τις κιθάρες, με το ηχητικό απόφθεγμα να τον δικαιώνει.
Διότι εκεί που ο μέσος ακροατής περιμένει τη συνταγή που ακολουθούν οι Bodom από το “Hate Crew Deathroll “και μετά, σκάει στα ηχεία ένα δισκάκι που επιστρέφει το σχήμα στις πρώτες μέρες του. Για την ακρίβεια το “I Worship Chaos” είναι “metal”, όντως. Έχει ριφάρες, σολίδια, τα γνωστά πληκτράκια του group και γενικά μια εσάνς παρελθοντολαγνική, η οποία εξιτάρει τα υποψιασμένα αυτάκια μου.
Η μελωδική death χροιά παραμένει προφανώς, όπως και όλα τα στοιχεία που μας έχουν συνηθίσει οι Children of Bodom. Η ειδοποιός διαφορά είναι πως ύστερα από πάμπολλα χρόνια, το σχήμα κυκλοφόρησε έναν από τους πιο ολοκληρωμένους δίσκους της, με μεστές κι ώριμες συνθέσεις που δεν έχουν ντε και καλά ως αυτοσκοπό την “έλα να βγάλουμε κάτι για να περιοδεύσουμε” νοοτροπία.
Το album διαθέτει κομμάτια καταιγιστικά, αλλά και mid tempo, παρουσιάζοντας μια τρόπον τινά ποικιλομορφία σε ό,τι αφορά τον τρόπο εξέλιξης μερικών από αυτά. Τρανό παράδειγμα το εξαιρετικό “Widdershins” που κλείνει το δίσκο, ή τα “Prayer For the Afflicted” και “All For Nothing”.
Έχοντας ξεκάθαρο στο μυαλό μου πως οι Children of Bodom δεν είχαν να δώσουν κάτι ουσιαστικό ύστερα από τις τρεις πρώτες δουλειές τους, έρχονται εν έτει 2015 και μου ρίχνουν καρπαζιά, δηλώνοντας παράλληλα το βροντερότερο παρόν που θα μπορούσαν. Το “Halo of Blood” έδειχνε σημεία ανάκαμψης και το “I Worship Chaos” επαναφέρει το συγκρότημα στο μικρό θρόνο που οι ίδιοι είχαν σμιλεύσει, αλλά παραδόξως είχαν αποποιηθεί για αρκετό καιρό.
Ευχάριστη έκπληξη κι επιτέλους, welcome back ρε παλιόπαιδα!
Highlights: “I Hurt”, “My Bodom”, “Morrigan”, “Prayer For the Afflicted”, “Hold Your Tongue”, “All For Nothing”, “Widdershins”
633 
