Και να, μερικούς μήνες μετά την απογοητευτική δισκογραφική εμφάνιση των Σουηδών συνονόματων τους, οι Νορβηγοί Shining επιστρέφουν με σαφώς μεγαλύτερη επιτυχία και πιο εύπεπτοι από ποτέ.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε, μπορεί οι ίδιοι να αυτοαποκαλούνται blacjazz, και δικαίως μέχρι τώρα άμα ακολουθήσεις την ιδιόμορφη δισκογραφία τους, αλλά το “International Blackjazz Society” δεν είναι ούτε black και σίγουρα ούτε jazz, παρά την έντονη παρουσία του σαξοφώνου και τα σποραδικά χαοτικά περάσματα στα ντραμς. Ο δίσκος είναι ως επί το πλείστον καθαρό industrial metal, χορευτικό και σκληρό με πιασάρικα κομμάτια και τις πειραματικές τάσεις των Νορβηγών συμμαζεμένες και διακριτικές.
Παρόλα αυτά εγώ προσωπικά δεν βρίσκω κανένα λόγο να τους κράξει κάποιος, ο δίσκος είναι ωραιότατος για το είδος, αν θυμίζει κάτι είναι μια μονομαχία παλιού Marilyn Manson με τις πιο εμπορικές στιγμές των Solefald σαν ατμόσφαιρα και σίγουρα είναι κλάσεις ανώτερος και πιο σύνθετος από τις ντουζίνες κλώνων του Rob Zombie με πολύχρωμα κοτσίδια και καρναβαλίστικο μακιγιάζ που έχουν κατακλύσει των industrial metal χώρο.
Αν θέλετε κάτι πιο avant-garde και πειραματικό απλά ακούστε τα παλιά τους, αν πάλι γουστάρετε το metal σας πιο disco επενδύστε άφοβα.
637 
