SKUNK ANANSIE: “Anarchytecture”

Τρίτο full length για τους βρετανούς Skunk Anansie μετά το reunion κι έκτο συνολικά.

Το album ξεκινάει μπιτάτα, με το “Love Someone Else”, το οποίο είναι και το πρώτο single του δίσκου. Το “Victim” που ακολουθεί ενώνει τους Skunk Anansie του παρελθόντος με αυτούς του παρόντος, ενώ το “Beauty Is Your Curse” θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται μέσα στο “Wonderlustre” του 2010. Πολύ όμορφο το μπαλαντοειδές “Death to the Lovers”, το δεύτερο single του “Anarchytecture”, το οποίο δίνει τη σκυτάλη στο “In the Back Room”, ένα κομμάτι που μου έφερε στο νου τους Gossip.

Πολύ καλό το ρυθμικό και συνάμα μπασάτο “Bullets”, με το “That Sinking Feeling” να αποτελεί ξαδερφάκι του “I Believed In You” και ό,τι πιο κοντινό ηχητικά στην προηγούμενη δουλειά του σχήματος. Από τις καλύτερες στιγμές το “Without You”, με απλή μεν, αλλά συνάμα αισθαντική ερμηνεία. Βέβαια, η φωνή της Skin αποτελεί από μόνη της highlight, οπότε οποιαδήποτε περαιτέρω μνεία θα ήταν περιττή.

Σφηνάκι ενάμιση λεπτού το “Suckers!”, το οποίο φέρει riffάρα που κάνει το γράφοντα να απορεί γιατί δε μετουσιώθηκε σε κανονικό κομμάτι. Ακολουθεί το “We Are the Flames”, σύνθεση που διαφέρει αρκετά με το υπόλοιπο album, καθότι πιο “δυνατή”. Αν ήταν στο χέρι μου, το εν λόγω τραγούδι θα αποτελούσε σίγουρα single. Κλείσιμο με το “I’ll Let You Down”, άλλη μια low tempo στιγμή

Σε γενικές γραμμές το “Anarchytecture” διαθέτει λιγότερο νεύρο σε σχέση με τον προκάτοχό του (“Black Traffic”), αλλά έχει ουσία κι αυτό είναι το σημαντικό. Οι συνθέσεις δεν είναι ξεπέτες, χωρίς όμως να καταφέρνουν να δημιουργήσουν έναν αξέχαστο δίσκο. Σίγουρα όχι η καλύτερη δουλειά της μπάντας, αλλά με βεβαιότητα η πιο ώριμη και η πιο κοντινή στην πρώτη περίοδο της μπάντας.

623
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1412 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.