Δυο Γερμανοί παιδικοί φίλοι από την Heidelberg, o Tobias Geberth και ο Leon Ackermann εγκατέλειψαν την πόλη τους το 2010 και μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο, όπου δημιούργησαν το μουσικό τους σχήμα με το όνομα Osta Love και το 2013 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, ένα σκοτεινό concept με τον τίτλο “Good Morning Dystopia”.
Μετά τον σχετικό θόρυβο του ντεμπούτου τους , το σχήμα ολοκληρώνεται με την προσθήκη του Oliver Nickel στο μπάσο και του Marcel Sollorz σε keys και φωνητικά. Ακολουθούν αρκετές live εμφανίσεις σε διάφορα clubs του Βερολίνου με support και σε κάποια γνωστά ονόματα, όπως οι Pineapple Thief. Στη δύση της χρονιάς που έφυγε κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους, το “The Isle Of Dogs”.
Με την τυπική σύνθεση μιας rock μπάντας, οι Osta Love συνηθίζουν να προσθέτουν συχνά αρτίστικες jazzy πινελιές, αρέσκονται να συμφιλιώνουν το pop με το baroque, να χρησιμοποιούν εθιστικές φωνητικές αρμονίες πάνω από σύνθετους ρυθμούς.
Το “The isle of dogs” που ανοίγει τον δίσκο μεταφέρει την πικρή, μελωδική του ειρωνεία σε ποτάμια και λόφους με τα συστατικά του γερμανικού κουαρτέτου να φανερώνονται ξεκάθαρα, ανάμεσα σε ένα πολυσχιδές κι ευέλικτο prog rock , Floyd-ικές ψυχεδελικές επιφάνειες και καλοβαλμένα φωνητικά που σε ολόκληρο το άλμπουμ μπορεί να σε μεταφέρουν από την ξεχασμένη ψυχή των Moody Blues μέχρι και τον ελκυστικό μυστικισμό των Blue Oyster Cult. Το υγρό στοιχείο συνεχίζει να φιλοξενεί την απώλεια και τον χωρισμό στο “Down to the river”, ενώ στο εκπληκτικό “The sea” οι μνήμες ανασύρουν με τη ροή της μουσικής με ανακούφιση την αίσθηση της λύτρωσης στον ανοιχτό ορίζοντα.
Το “Black beacon sound” θα μπορούσε να είχε ξεμείνει από το δεύτερο, σχεδόν πειραματικά μελωδικό μέρος του “Agents Of Fortune” για να έρθει το ντελικάτο “Green hills of home” να παγιδέψει με ευγένεια και ομορφιά την επιστροφή στις παιδικές μνήμες. Το “Moonshine at midnight”, επιτηδευμένα αφελές κι ελεύθερο στις φράσεις του, με μια περίεργη κινητική δύναμη ακόμα και στις πιανιστικές μανιέρες του, μας αποκαλύπτει με έκπληξη, μόλις ένα βήμα πριν την έξοδο από το άλμπουμ, ένα απίθανο εν δυνάμει single.
Οι πρώτες φράσεις ενός ανθρώπου που έχει χάσει τα πάντα ανοίγουν το μεγαλύτερο σε διάρκεια και τελευταίο τραγούδι του “The Isle Of Dogs”, το 16λεπτο “Translucent engineering”, μια περιπλάνηση στον πανικό της λευκής σελίδας, το περιβόητο “writer’s block”, που θα καταλήξει κι αυτή με τη διακριτική δεινότητα της μπάντας σε μια απόκοσμη γαλήνη.
Οι Osta Love μοιάζουν να διαχειρίζονται τις μακρινές ψυχεδελικές λάμψεις και τις κυματιστές φωνητικές αρμονίες των 70’s με την ίδια ευκολία που μετατρέπουν τις προσωπικές μνήμες και νοσταλγίες τους σε σύγχρονα ελκυστικά τραγούδια με ευρύχωρους πυρήνες επιδράσεων. Οι Γερμανοί μοιάζουν να είναι αυτοί που θα μας κάνουν να κοντοσταθούμε, να σκεφτούμε και να δώσουμε σημασία σε αυτά που με πανικό μας προσπερνούν καθημερινά, με μια ήρεμη, απόκοσμη, ευρηματική και συγκρατημένη τραγουδοποιία. Πιθανά το ίδιο δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν όσο και να αποκαλυφθούν, αξίζουν χωρίς ενδοιασμούς ήπιο και άφθονο χρόνο από όσους ανήκουν σε αυτό το χάρτη, “από τους λόφους ως τα ποτάμια”.
636 
