Δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ για τους σχετικά νέους στη σκηνή Καλιφορνέζους κι από το εξώφυλλο και τους τίτλους καταλαβαίνουμε αμέσως πως πρόκειται για απόπειρα να αναπαραχθεί κάτι απόκοσμο και σκοτεινό.
Στην πορεία η πρώτη εντύπωση δικαιώνεται, και διαπιστώνουμε πως αυτή τη φορά η απόπειρα πέτυχε τον στόχο της. Οι Howls of Ebb μας προσφέρουν 42 λεπτά “περίεργου” death/black metal με όλα τα κομφόρ, εναλλαγές κοπανήματος στο στυλ των πρώιμων Sinister, Grave Miasma ή ακόμα και Bolzer με ρυθμικά τελετουργικά σημεία, χαοτικά riff που βουίζουν σαν κυψέλες εντόμων στο στυλ των Deathspell Omega, Choronzon και λοιπών θορυβοποιών, πιο ατμοσφαιρικά περάσματα και επιτηδευμένα θολή αλλά πετυχημένη κατ’ εμέ παραγωγή από αυτές που σιχαίνεται ο αρχισυντάκτης (σόρι αφεντικό, γούστα είναι αυτά).
Αρχικά θα κατέτασσα το “Cursus Impasse: The Pendlomic Vows” στην συνομοταξία των Ur Draugr και Oransi Pazuzu μόνο που είναι λιγότερο τεχνικό και prog και αισθητά πιο “μαύρο” σε feeling οπότε στην πορεία το πιο κοντινό που μου έρχεται σαν σύγκριση είναι το νέο κύμα πειραγμένου death που εκπροσωπούν μπάντες όπως Mitochondrion και Antediluvian, χωρίς να είναι κάποιου είδους κόπια. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι σαν δίσκος είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον και, ανάλογα με τα γούστα, κάποιοι σίγουρα θα ενθουσιαστούν.
Αν έχετε στη δισκοθήκη σας έστω και μερικά από τα ονόματα που χρησιμοποιώ στην περιγραφή ακούστε αυτό το άλμπουμ οπωσδήποτε, αν όχι τότε με επιφύλαξη, εμένα με άφησε ικανοποιημένο αλλά σίγουρα δεν είναι για όλους.
578 
