Το ντεμπούτο άλμπουμ των MaidaVale από τη Σουηδία, επιβεβαιώνει ότι εκεί στην Σκανδιναβία την τελευταία δεκαετία παράγεται Rock με αξιώσεις, σε όλες του τις εκφάνσεις, με άρτιες παραγωγές, μουσικούς με ακούσματα, παιδεία κι αρκετό πειραματισμό.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, προέκυψε και το “Tales Of The Wicked West”, το οποίο αποτελεί μια σύγχρονη ματιά στο ψυχεδελικό blues – rock.
Η πρώτη ακρόαση θα ανακάλυπτε τις επιρροές τους, κι όχι άδικα, στους Jefferson Airplane και στον Alvin Lee, μια πιο προσεκτική, όμως, θα συναντούσε στοιχεία των Blues Magoos και τέλος όσο οι ακροάσεις επαναληπτικά κι ακούραστα προχωρούν στα βασικά τους ακούσματα σίγουρα συγκαταλέγεται το επικό του “Electric Mud” του Muddy Waters και αναμφισβήτητα οι Mountain.
Το δυνατό “(If You Want the Smoke) Be The Fire” μας βάζει στο κλίμα για το τι θα ακολουθήσει: head backing, μπύρα αν χείρας και ατελείωτο λίκνισμα, συνθέτουν ένα γεμάτο ήχο με καλά δουλεμένα solos και γέφυρες σε κλασικές blues – rock φόρμες, με το “Colour Blind” και το “The Greatest Story Ever Told” που ακολουθούν, να θυμίζουν σε αρκετά Sabbath και πολύ περισσότερο Mountain. Μόνη «παραφωνία» το “Truth-Lies”, ένας ανεπιτυχής κι αχρείαστος ψυχεδελικός πειραματισμός, με υποτονικά φωνητικά και καθαριστικές αρμονικές. Όμως το πράγμα έρχεται να στρώσει με στο “Dirty War” στο γνώριμο στυλ τους.
Το άλμπουμ πραγματικά απογειώνεται στο υπόλοιπο (b-side ίσως) μέρος του, με το γκρουπ να πειραματίζεται, επιτυχώς αυτή τη φορά, σε ένα στυλ που, θεωρώ ότι τους ταιριάζει “γάντι”. Πατώντας σε πιο παραδοσιακούς blues δρόμους βασανίζουν με αρκετή βρωμιά και παράλληλα μελωδικότητα τις κιθάρες τους, προσφέροντας δυο πολύ αισθαντικά blues tracks το “Restless Wanderer” και το “Heaven and Earth”, που δε θα υποψίαζε κανένα ότι η σύνθεσή ανήκει σε τέσσερα κορίτσια από τη Σουηδία.
Οι αισθαντικές ερμηνευτικές ικανότητες της Matilda Roth (με ολοφάνερη κι ενδιαφέρουσα την σουηδική accent), ο έντονος κοινωνικοπολιτικός χαρακτήρας στο στίχο (ωστόσο και προσωπικός), ο ψυχεδελικός hard rock δυναμισμός, μα κι η λυρικότατη blues χρεία συνθέτουν ένα καλό album των early 70’s που έμελλε να κυκλοφορήσει σήμερα σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία για έναν κόσμο που περνάει σε άλλη τροχιά.
547 
