VAMPYROMORPHA: “Fiendish Tales of Doom”

Σου αρέσουν τα horror movies;

Οι βαυαροί Vampyromorpha επιδίδονται σε κλασικού τύπου doom metal, με επιρροές από cult ταινίες τρόμου στον στιχουργικό τομέα, παρουσιάζοντας ένα μουσικό κράμα-ωδή στην έβδομη τέχνη.

Σκέψου το “Fiendish Tales of Doom” ως μια έμμεση αποτύπωση ενός κινηματογραφικού soundtrack, που δεν αναλώνεται όμως σε ορχηστρικά μέρη, αλλά βασίζεται στην εξιστόρηση του εκάστοτε σεναρίου.

Συνθετικά, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Λίγο Pentagram, λίγο Candlemass, λίγο Death SS, λίγο θάλασσα, λίγο μπάσο και το αγόρι μου. Αρκετά αναμενόμενα κομμάτια, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα project που δεν στοχεύει στην πρωτοτυπία. Ούτως ή άλλως, η μουσική πιο πολύ συνοδεύει τον “αφηγητή”, οπότε λογικό το να μην είναι απαιτητική.

Προφανώς συναντάται έντονη θεατρικότητα, δίχως όμως να πέφτει στην παγίδα της φλυαρίας και της γραφικότητας, αν και σε σημεία, ο Michael Imhof παραπροσπαθεί σε ό,τι αφορά τα πομπώδη φωνητικά, προκειμένου να αποδώσει ερμηνευτικά την ιστορία, κάτι που κουράζει ενίοτε. 

Το “Fiendish Tales of Doom” ακούγεται ευχάριστα κι αν ήταν αλκοολούχο ποτό θα ήταν πεπαλαιωμένο κρασί. Έντονο στη γεύση, αλλά όχι για συχνή κατανάλωση. Όλα ωραία και Vampyromorpha, που λένε.

ΥΓ Άρτια η διασκευή στο “I’m So Afraid” των Fleetwood Mac και πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή

603
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.