Η αλήθεια είναι ότι η πορεία των σουηδών Avatar δεν είχε και ιδιαίτερα σημεία τα οποία θα ήταν ικανά έτσι ώστε να σου μείνουν στη μνήμη ως κάτι συνταρακτικό.
Εκτός ίσως το προ διετίας “Hail the Apocalypse” το οποίο ήταν αρκετά καλοδουλεμένο κάνοντας τη μπάντα να δεχθεί πλήθος εγκωμιαστικών σχολίων.
Κάτι που θα συνεχιστεί και σίγουρα με το νέο τους, έκτο album. Το “Feathers & Flesh” θα κάνει όλον τον υγιή στην ακοή κόσμο να υποκλιθεί σεβάσμια μπροστά σ’ αυτήν την μπαντάρα και την τρομερή δημιουργία που παρουσίασαν. Μια εκπληκτική συμπλοκή μεταξύ του μελωδικού death metal, του power, του αναγόμενου στο σήμερα straight 80’s gothic rock, της προοδευτικής θεατρικότητας των Shadow Gallery και των Arcturus, southern αισθητικών και μοντέρνου metal (έτσι είναι τα nu / core ρε φωστήρες;).
Η συνθετική δουλειά με άφησε άναυδο, με τη μπάντα να σπέρνει κομματάρες. Αποκλισαρισμένο power στα “House of Eternal Hunt”, “The Eagle Has Landed” και “New Land”, μεγάλες δόσεις από Joy Division-like άρωμα στο θεατρικότατο “Tooth, Beak & Claw”, άμεσες παραπομπές στους System Of A Down τα λιλιπούτεια “For the Swarm” και “I’ve Got Something in My Front Pocket for You”, μπαλαντάρα το “Fiddler’s Farewell” το οποίο μου έφερε στο μυαλό πολύ σύγχρονους Pain Of Salvation με το καταπληκτικό ρεφρέν της, φοβερό το ενθουσιώδες “One More Hill”, ένα δείγμα σύγχρονου power / prog metal στο οποίο πρωταγωνιστεί ο μπασίστας Henrik Sandelin επιδεικνύοντας την εκτελεστική του δεινότητα, το “το λες και sludge” New Orleansικό “Black Waters”, το φοβερό, θετικότατο “Night Never Ending”, μια πεντανόστιμη μίξη των Queen, των Thin Lizzy ή των Manowar και μαθήματα heaviness στα “Det ar Alldeles Forsent”, “Pray the Sun Away”, “When the Snow Lies Red” (ύμνος, με γονάτισε με τη μελωδικότητά του) και “Raven Wine” (το οποίο μου θύμισε τους Psychotic Waltz και την προσωπική δουλειά του Buddy Lackey / Devon Graves “The Strange Mind of Baddy Lackey”) ή το φανταστικό “Sky Burial” (που δείχνει την εκτίμηση προς την τέχνη των Crippled Black Phoenix).
Εκτυφλωτική κιθαριστική δουλειά από τους κιθαρίστες Kungen και Tim Οhrstrοm, φανταστικές riffολογικές ιδέες και απαράμιλλης ομορφιάς ομιλούντα, heavy metal μελωδικά solos, περίτεχνο drumming όλων των ταχυτήτων από έναν κρουστικό επιστήμονα όπως είναι ο John Alfredsson και φαντασμαγορικές ερμηνείες από τον Johannes Eckerstrom, έναν εμπνευσμένο τραγουδιστή που εναλλάσσει με ευελιξία τον τρόπο έκφρασής του ανάμεσα στα θηριώδη, αιμοβόρα growls και τα υψίφωνα, πανίσχυρα, unfloric καθαρά φωνητικά του, απόλυτα παραστατικός και συμβατός με το μεγαλειώδες background που πλέκουν οι συνεργάτες του.
Πανέμορφος δίσκος, ένα ηχητικό αριστούργημα απολαυστικής μουσικής που περικλείει μέσα της τα καλύτερα στοιχεία από μια ευρύτατη γκάμα ηχοχρωμάτων. Μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτό του (είναι χορταστικότατο album, 16 κομμάτια κάτι που δίνει ένα extra credit σ’ αυτή τη δουλειά, μιας και δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο μετριότητας), ακούγεται οικείο και άμεσο. Φοβερό ταλέντο στην τραγουδοποιΐα και απύθμενη έμπνευση. Από τα καλύτερα δείγματα σκεπτόμενης Τέχνης που άκουσα τελευταία. Απόλυτα συνιστώμενο σε όλους με την προσωπική θεώρηση να κατακτήσει το πρωτάθλημα για φέτος. Take it and melt it.
697 
