NOTHING LIES BEYOND: “Fragile Reality”

Ντεμπουτάκι από το Ισραήλ, το οποίο θυμίζει εκείνες τις όμορφες εποχές που το σουηδικό death κατέκλυζε την ακραία μουσική βιομηχανία.

Προς (όποιου) θεού, οι Nothing Lies Beyond δεν είναι παρελθοντολάγνοι, απλά ολίγον τι ετεροχρονισμένοι. Βέβαια, άπαξ κι αναλογιστούμε τι σαβούρα κυκλοφορεί πλέον στον εν λόγω ήχο, όπως και την εμμονή πολλών με το technical- atmospheric- post- black- yolo- stoner- core- metal, το εν λόγω δισκάκι αποτελεί μια απλοποιημένη και “to-the-point” πρόταση, η οποία δεν αποζητά νέες καλλιτεχνικές διεξόδους, αλλά αναπλάθει σωστά τις επιρροές που διαθέτει, βάζοντας εξ αρχής ταμπέλα, διότι πήξαμε τελικά στο φλου και στο απροσδιόριστο.

Το “Fragile Reality” διαθέτει την αύρα των πρώτων album των Dark Tranquility και Children of Bodom, εξαιρώντας την καταχνιά των πρώτων και τα πλήκτρα των δεύτερων, δημιουργώντας ένα απόλυτα θελκτικό κράμα μελωδικού death metal. Παρότι οι Nothing Lies Bεyond βρίσκουν το ιδίωμα σε πτωτική πορεία (και μη έχοντας το εμπορικό status για να το επαναφέρουν), δείχνουν πως άπαξ κι έχεις κάκαλα, ακολουθείς το δρόμο που γουστάρεις, βγάζοντας παράλληλα ένα μάτσο εξαίσιες συνθέσεις, οι οποίες κάποτε θα ήταν ικανές να σε βγάλουν σε περιοδεία με τους In Flames πχ.

Καταιγιστικό κι ισόποσα μελωδικό, με growl παλαιάς σχολής και attitude “κάντε χώρο διάολε, έχω κάτι να πω”, το “Fragile Reality” με κέρδισε από την πρώτη κιόλας ακρόαση κι αν ήσουν κι εσύ από εκείνους που εκτίμησες την έξαρση της σουηδικής death metal σχολής, έχεις κάθε λόγο να τσεκάρεις τους Nothing Lies Beyond, οι οποίοι είναι ξεκάθαροι κι εύστοχοι σε αυτό που κάνουν.

619
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.