Τέταρτη ολοκληρωμένη δουλειά για τους εκ Σουηδίας ορμώμενους κελτοπάνκηδες Sir Reg, που έχουν την τύχη να έχουν τον Δουβλινέζο Brendan που με την ιρλανδική του προφορά δίνει κύρος στην μπάντα.
Με το που ξεκίνησε το album με το “End of the Line” ένιωσα πως έχουν κάνει το βήμα παραπάνω και προσφέρουν κομμάτια που θέλεις να τραγουδήσεις με την καρδιά σου, ενώ ισορροπείς το ποτήρι μπίρας, έτσι ώστε να μην χαλάσει η κρέμα της Guiness σου.
Την παραγωγή έχει αναλάβει ο κιθαρίστας τους Chris Inoue, ο οποίος γύρισε αρκετές Σουηδικές πόλεις, συν την Κοπεγχάγη όπου είναι τα μέλη διασκορπισμένα, για να ηχογραφήσει σε υπόγεια, studios, ακόμα και δωμάτια ξενοδοχείων, τα μέρη του καθενός, ώσπου όλα αυτά να καταλήξουν στον Jacob Hansen για την τελική μίξη.
Κι από ότι φαίνεται με κομμάτια σαν τα “Boys of St. Pauli” και “Drinking Like a Dane” τα κατάφερε περίφημα να αποτυπώσει αυτό που θεωρώ προσωπικά πως η μπάντα ήθελε να πετύχει. Ένα ατελείωτο κέλτικο πάρτι που είναι λίγο πιο επιθετικό από το προηγούμενο “21st Century Loser”, αλλά και πάλι δεν βουτάει τόσο βαθιά στον punk rock ήχο των Dropkick Murphys ή των Rumjacks. Μοιράζει όμως μουσικά σφηνάκια μεταξύ Pogues, Dubliners και Floggin’ Molly με το βιολί να έχει πιο κεντρικό ρόλο στη μίξη αυτήν την φορά.
Όπως δήλωσε και ο τυμπανιστής των Misfits, Eric Arce “είχα την τιμή να περιοδεύσω μαζί τους, παρακολουθώντας τους κάθε βράδυ και δε θυμάμαι ούτε μια κακή βραδιά”. Από ότι φαίνεται οι Sig Reg έχουν ρίξει γάντζο στο τείχος του celtic punk rock κάστρου και κάνουν rappelling προς την κορυφή με μεγάλα βήματα. Με την ωραία μελωδική και ιδανική φωνή του Brendan, κομμάτια σαν το “Fake Hero” παίζουν όμορφα ανάμεσα στο mainstream pop punk και την ατίθαση κέλτικη κουλτούρα, ενώ όμορφα ακούγεται και η πιο ευαίσθητη alternative rock μεριά τους στο “All Saint’s day” (αν και μετά από το πρώτο λεπτό γυρνάει στο irish drinking song πανηγύρι) και στην μπαλάντα “Won’t let you cry”.
Μια πνοή David Bowie δροσίζει το “Johnny”, μια αναρχική ιδέα καλύπτει το “Breaking Down all Borders” και ο δίσκος κλείνει δυναμικά με το “Call it a day”.
Οι Sir Reg με έκαναν να υψώσω το pint μου στην υγειά τους και να τους κρατήσω για καιρό στην λίστα της φορητής μου συσκευής. Είμαι σίγουρος πως θα συμβεί και σε σένα αν τους δώσεις την ευκαιρία. Αν σου αρέσουν οι Ιρλανδοί, τα βιολιά, ο χορός, το punk, η μαύρη μπίρα και το τραγούδι, θα σφάλλεις αν τους προσπεράσεις.
Από τους ευθείς δίσκους που έχω ακούσει φέτος σε μια Ιρλανδοσουηδική συνεργασία με σκοπό το αέναο μουσικό γλέντι.
617 
