Ελάτε παιδιά μου, να σφάξουμε καμιά παρθένα, να περάσει κι η ώρα…
Οι Bloody Hammers επανέρχονται με το τέταρτο full length τους, κάνοντας σαφές πλέον πως προτιμούν να προσεγγίσουν την occult μουσική οπτική, παρά την doom των πρώτων δίσκων τους.
Πιο απόκρυφο, πιο μυστικιστικό και πιο σατανιόλ από το “Under Satan’s Sun” του 2014, το “Lovely Sort of Death” darkίζει, gothίζει και revivalίζει, έχοντας επιρροές από Sabbath Assembly, προσφέροντας δέκα fuzzαριστές συνθέσεις, οι οποίες δίνουν όμως περισσότερο βάρος στην ατμόσφαιρα, κάνοντας το αποτέλεσμα αρκετά άνευρο και “οκ, μας τα ‘παν κι άλλοι”.
Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει το σχήμα από το να προσφέρει όμορφες στιγμές, όπως στα “The Reaper Comes”, “Infinite Gaze to the Sun”, “Ether” και “Catastrophe”.
Από τη μια δίχως ενέργεια και πεζό, από την άλλη με ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις και σκοτεινές εικόνες, το “Lovely Sort of Death” αφήνει εν τέλει μια γλυκόπικρη γεύση. Δεν ξέρω αν θα το πρότεινα σε συγκεκριμένους ακροατές όμως, μιας κι ακροβατεί ανάμεσα σε μια easy-listening gothίλα και μια not-so-heavy Sabbathίλα, φλερτάροντας όμως ανεπαίσθητα και λογής dark wave στοιχεία. Μπέρδεμα το οποίο ουσιαστικά είτε θα σε αφήσει παγερά αδιάφορο, είτε θα σου δώσει βορά για να εξερευνήσεις το δίσκο.
Σε κάθε περίπτωση, οι Bloody Hammers, παρότι συμπαθείς, δεν έλειψαν ποτέ από καμία δισκοθήκη…
667 
