Οι G.L.O.S.S. αυτή τη στιγμή είναι μια από τις πιο αδικημένες hardcore/punk μπάντες, όχι γιατί τους λείπει η δημοσιότητα, αυτήν την περίοδο έχουν μπόλικη, αλλά γιατί σχεδόν όλοι εστιάζουν αποκλειστικά στο ότι είναι trans συγκρότημα.
Προφανώς και αυτό είναι κάτι το σημαντικό, είναι άλλωστε στην ουσία ένα agitprop γκρουπ με πολύ συγκεκριμένο μήνυμα εξίσου ουσιώδες με τη μουσική τους. Η λέξη κλειδί όμως είναι “εξίσου” και πολλοί φαίνεται να ξεχνάνε πως πέρα από την μαχητική ρητορική τους οι G.L.O.S.S. είναι επίσης μια γαμηστερή μπάντα που ξερνάει ωμό παλιομοδίτικο hardcore/punk αντάξιο και των πιο γνωστών ονομάτων του είδους και αυτός ακριβώς ο συνδυασμός ποιότητας στην μουσική τους με την στρατευμένη οργή είναι που τους αναδεικνύει σε κάτι το ξεχωριστό.
“When peace is just another word for death, it’s our turn to give violence a chance!” φωνάζει η Sadie στην αρχή του δίσκου και αντικατοπτρίζει πλήρως την καθημερινότητα και το μέλλον του να είσαι μειονότητα στην Αμερική του σήμερα. Με στίχους που φτύνουν χολή ενάντια στην αστυνομία, τους ομοφοβικούς, τους ρατσιστές αλλά και τους συμβιβασμένους τρανσφοβικούς gay, πάνω σε μια βάση ωμού Βοστωνέζικου hardcore σε μόλις 7 λεπτά οι G.L.O.S.S. αναδεικνύονται σε punk ήρωες/ίδες σε μια εποχή που το είδος σπανίζει, και κερδίζουν επάξια μια θέση δίπλα σε παλιότερα γκρουπ της σκηνής που δεν ήθελαν απλά να παίξουν μουσική αλλά έφτυναν στη μούρη το αντίστοιχο σάπιο no politica της σκληρής μουσικής, όπως οι Spitboy, Limp Wrist και M.D.C..
Όσοι γουστάρουν λοιπόν το punk τους επίκαιρο, οργισμένο και πάνω απ’ όλα πιστό στο πνεύμα του είδους καλά κάνουν να στηρίξουν αυτή την κυκλοφορία, τέτοια δισκάκια δεν κυκλοφορούν συχνά παρά τις άφθονες πηγές για έμπνευση που δυστυχώς καθημερινά μας περιτριγυρίζουν.
610 
