TESLA: “Mechanical Resonance Live”

Η δισκογραφική παρουσία του hard rock κουιντέτου από το Sacramento ξεκίνησε το 1986 με το άλμπουμ “Mechanical Resonance”.

Ο δίσκος σύστησε στο ευρύ κοινό ένα σχήμα που είχε το χάρισμα να γράφει μελωδική σκληρή μουσική με τη σφραγίδα της σπουδαίας Αμερικανικής rock παράδοσης αλλά ταυτόχρονα και με ένα παίξιμο νεωτεριστικό και φρέσκο. Οι Tesla χρονικά αναμείχθηκαν άδικα με όλον αυτό τον συρφετό από τα πιο εύπεπτα γκρουπ της εποχής που συχνά φρόντιζαν περισσότερο την εικόνα τους και λιγότερο τη μουσική…

Το πρώτο τους άλμπουμ έγινε πλατινένιο, σφραγίζοντας από την αφετηρία μια περίπτωση όπου η καλλιτεχνική συνέπεια και ποιότητα συμβάδισαν με την εμπορική καταξίωση. Ακολούθησαν άλλα τρία πραγματικά σπουδαία άλμπουμ με ανάλογη επιτυχία και συναρπαστική μουσική. Σήμερα οι Tesla είναι ακόμα ενεργοί όμως με εμφανώς πιο αραιή δισκογραφική παρουσία, διατηρώντας όμως μια αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια ακόμα κι αν δεν μπορούν να αγγίξουν τα επίπεδα των πρώτων δίσκων.

Φέτος το πρώτο τους άλμπουμ κλείνει 30 χρόνια και η επέτειος αυτή θεωρήθηκε μια καλή αφορμή για ένα live δίσκο με τη ζωντανή απόδοση ολόκληρου του “Mechanical resonance”. Πέρα από τη νοσταλγία για την επιστροφή στην αθωότητα των πρώτων ημερών, γυρίζοντας σε τραγούδια που είχαν να αποδώσουν ζωντανά πολλά χρόνια, η κυκλοφορία αυτή παρουσιάζει όλα όσα υπήρξαν οι Tesla στη διάρκεια της διαδρομής τους.

Οι εκτελέσεις είναι ζωντανές, συναισθηματικές, παιγμένες από ένα έμπειρο και σπουδαίο γκρουπ που μπορεί με μαεστρία να χωρέσει την ψυχή και τον άρτιο συντονισμό στην ίδια σκηνή. Η φωνή του Jeff Keith συγκινητικά συνεπής σε αυτή την επιστροφή τιμά την απόπειρα και κουμπώνει μοναδικά πάνω στην άψογη λειτουργία των άλλων μουσικών. Πέρα από την προφανή απόλαυση της οικειότητας στα δημοφιλή singles του δίσκου, τα “Little Suzi” (τη μοναδική διασκευή του άλμπουμ) και “Modern day cowboy”, δύσκολα θα αποφύγει κανείς τη φόρτιση στα “Changes” και “We ‘re no good together”, χωρίς να υστερεί σε ψυχή κάποιο από τα υπόλοιπα.

Επιδόρπιο μετά τη ζωντανή απόδοση όλου του “…Resonance” αποτελεί η μοναδική στουντιακή ηχογράφηση του άλμπουμ, το “Save that goodness”, μια σύνθεση του Phil Collen των Def Leppard (που έχει κάνει και την παραγωγή), προσαρμοσμένη στα συνήθη δεδομένα των Αμερικανών, χωρίς να είναι και κάτι εξαιρετικό συνθετικά.

Όσοι θέλουν μια μικρή προθέρμανση ή ανανέωση της σχέσης τους με ένα από τα πιο σημαντικά hard rock σχήματα της Αμερικής τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, θα περάσουν ευχάριστα, περιμένοντας το επόμενο στούντιο άλμπουμ που έχει ήδη δρομολογηθεί.

639
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…