Το ζήτημα supergroup είναι επίφοβο, αφού κάποιες φορές το αποτέλεσμα φαντάζει να είναι σαν τη μεταγραφή του Κατσουράνη στην Ινδία… και ο νοών νοείτω!
Πίσω από το ευφάνταστα ψαγμένο όνομα Giraffe Tongue Orchestra, κρύβονται πέντε ταλαντούχοι μουσικοί… Οι Duvall (Alice in Chains), Hinds (Mastodon), Pridgen (Mars Volta), Weinman (Dillinger Escape Plan) και Griffin (Deathlok) απαρτίζουν το συγκρότημα, ενώ σε κομμάτια συμμετέχουν οι Julliette Lewis και John Theodore (Queens of the Stone Age).
Το εναρκτήριο τραγούδι σου δίνει την εντύπωση πως θα έχεις να κάνεις με έναν εξαίσιο alternative rock/metal δίσκο θυμίζοντας λίγο- πολύ όλα τα συγκροτήματα των συμμετεχόντων. Θα φτιαχτείς πολύ με τη μαρσβολτίλα του “Crucifixion”, θα αναγνωρίσεις στο “No-one is innocent” στοιχεία που ποικίλλουν από Smashing Pumpkins ως Soundgarden και Muse, την ώρα που ο Duvall προσπαθεί να χωρέσει όλες τις πλευρές της φωνής του σε λίγα λεπτά, ενώ οι Red Hot Chili Peppers θα σε επισκεφτούν στο “Fragments & Ashes”.
Η ύπαρξη της κυρίας Lewis στο “Back to the light” προσθέτει κάτι όμορφο στο κομμάτι και το γρήγορο τέμπο του album φρενάρει με μια, ίσως αχρείαστη, μπαλάντα (“All we have is now”). Το επόμενο “Everyone gets everything they really want” παραείναι ραδιοφωνικό κι ευκολοάκουστο για να στέκεται δίπλα στα υπόλοιπα και περισσότερο θα ταίριαζε σε δίσκο κάποιων που λατρεύουν τους U2, ενώ το “Thieves and Whores” επιστρέφει πίσω στο progressive πρόσωπο των μελών, με το album να τελειώνει με το γλυκούλι, ομώνυμο “Broken Lines”.
Η παραγωγή του δίσκου είναι υποδειγματική, όμως η γεύση που σου αφήνει στο τέλος είναι γλυκόξινη, αφού, ενώ τα περισσότερα κομμάτια είναι όμορφα και καλοπαιγμένα, δεν έχουν κάποιο σημείο αναφοράς και πάσχουν από έλλειψη συνοχής, ενώ κάτι λείπει ώστε να χαρακτηρίσεις το αποτέλεσμα ως “δεμένο”.
Θα βρουν όλοι κάτι που να τους αρέσει στους Giraffe Tongue Orchestra, αλλά όχι τόσο αξιομνημόνευτο ώστε να παρακαλάνε για μια γρήγορη επιστροφή τους.
876 
