Με το “Maelstrom” του 2011 οι Βέλγοι Oathbreaker αναδείχθηκαν (δικαίως κατά τη γνώμη μου) εν μία νυκτί σε αγαπημένα παιδιά της σύγχρονης blackened hardcore σκηνής.
Η μίξη σύγχρονου hardcore, crust, black metal και doom που σχηματίζει τον χαρακτηριστικό ήχο τους ήταν κάτι το σχετικά φρέσκο ακόμα, αν κι από τότε έχει γίνει σχεδόν μόδα, και με το δεύτερο άλμπουμ τους “Eros/Anteros” η τετράδα από το Ghent όχι μόνο εδραιώθηκε σαν πρωτοπόρο σχήμα της σκηνής αλλά απέδειξε ότι δεν είναι συγκρότημα “πυροτέχνημα” του ενός άλμπουμ.
Το τρίτο full length τους, “Rheia”, μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι είναι το πιο σημαντικό τους μέχρι τώρα, όχι μόνο γιατί το τρίτο είναι αυτό που συνήθως εδραιώνει (η καταστρέφει) το status μιας μπάντας, αλλά γιατί είναι το σημείο που πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν και να προχωρήσουν. Και το αποδεικνύουν περίτρανα. Μπορεί το “Rheia” να πατάει γερά στην βάση των 2 προηγούμενων κυκλοφοριών τους, αλλά παράλληλα είναι και ένα βήμα μπροστά σε προοδευτικότητα.
Τα black/hardcore/crust σημεία είναι ακόμα εδώ, ποικιλία σε ταχύτητες εξακολουθεί να υπάρχει, τα προοδευτικά, σχεδόν post σημεία είναι ελαφρώς αυξημένα αλλά όχι αρκετά για να τους χαρίσει την post metal ταμπέλα (ευτυχώς, από αυτό έχουμε μπόλικο) αλλά εκεί που πραγματικά λάμπει το νέο άλμπουμ είμαι η ερμηνεία της τραγουδίστριας Caro Tanghe. Από τα προηγούμενα άλμπουμ είχε αποδείξει το εύρος της και την ικανότητα να εναλλάσσει άψογα σκληρά φωνητικά με μελωδικά, εδώ όμως μετατρέπεται σε κάτι σαν μια κάφρικη εκδοχή της ανεπανάληπτης KatieJane Garside (Daisy Chainsaw, Queen Adreena) και αναδεικνύεται σε frontwoman άλλου επιπέδου.
Μπορείς να πεις ότι το “Rheia” ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να παίξει το ρόλο της άλλης πλευράς του νομίσματος στο “Mariner” των Cult Of Luna/Julie Christmas, το ένα πιο δυναμικό και γρήγορο σε σημεία αλλά με γερή δόση ατμοσφαιρικών σημείων, το δεύτερο πιο μαζεμένο και ψυχεδελικό αλλά αναμφίβολα και τα δυο πηγάζουν από κοντινά υπόγεια ποτάμια. Αν μη τι άλλο, παρέα με μπάντες όπως οι Agrimonia και Obscure Sphinx δίνουν μαθήματα σε πολλές μπάντες που εξισώνουν τα γυναικεία φωνητικά με “γλάστρα” σε κορσέ.
Οι ήδη φίλοι της μπάντας δεν χρειάζονται την δική μου άποψη, έχουν ήδη (δικαίως) ενθουσιαστεί, όσοι γουστάρουν σύγχρονο hardcore και metal και μέχρι τώρα δεν τους ξέρανε, να η ευκαιρία να τους μάθουν και μεταξύ μας τώρα αν δεν την αδράξουν είναι πολύ μαλάκες.
662 
