Οι Γάλλοι Alcest δημιουργήθηκαν το 2000 ως το solo project του Νeige.
To 2009 ενώνει δυνάμεις με τον drummer Winterhalter. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής ένα ΕP το 2007 (“Le Secret”) και τέσσερεις ολοκληρωμένους δίσκους, ενώ η μουσική τους περιγράφεται ως post-metal/shoegaze ή blackgaze.Το “Kodama” αποτελεί το τελευταίο τους δημιούργημα και στα Ιαπωνικά η λέξη σημαίνει “ελεύθερο πνεύμα” και “ηχώ”.
Εφορμώμενοι από το anime Princess Mononoke του Hayao Miyazaki, οι Alcest ακολουθώντας την πορεία του ήρωα δημιουργούν ένα concept album στο οποίο πραγματεύονται την αίσθηση του να μην ανήκεις, το να μοιράζεσαι ανάμεσα στην πόλη και στη φύση,ανάμεσα στον πραγματικό και στον πνευματικό κόσμο.
Οι Alcest μετά το “λίγο” “Shelter” του 2014,επιστρέφουν με ένα album το οποίο μουσικά προσεγγίζει περισσότερο τις πρώτες τους κυκλοφορίες. Ο δίσκος ξεκινάει με το “Kodama” το οποίο κυριολεκτικά είναι τόσο όμορφο σε σημείο που θες να ξεράσεις πεταλούδες και χρώματα. Έχει δε ένα riff τοσο υποχθόνια μελαγχολικό που κάνει το στομάχι σου να πάλλεται. Η ισορροπία ανάμεσα στα μελωδικά σημεία και στα πιο βαριά δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια ιδανική αρχή.
Ακολουθεί το “Eclosion”το οποίο γρήγορα αλλάζει από shoegaze σε black metal. Η ίδια μουσική αντίθεση συνεχίζεται και στο ”Je suis d’ailleurs”, ίσως ένα από τα καλύτερα track του δίσκου, ενώ το “Untouched” κινείται σε post μονοπάτια. Το “Oiseaux de proie” είναι ίσως το πιο metal track της εν λόγω κυκλοφορίας κι εμφανώς περισσότερο βαρύ υφολογικά. Τέλος ο δίσκος κλείνει ωραιότατα με το ορχηστρικό “Onyx”.
Μπορεί να μην καταλαβαίνω λέξη γαλλικά, η μουσική των Alcest όμως είναι αρκετή για να μεταδόσει εικόνες και συναισθήματα πέρα από κάθε γλωσσικό περιορισμό.
“Kodama” λέω και δακρύζω.
748 
