Μπορεί το 2016 γενικότερα να είναι για τον πούτσο χρονιά μέχρι στιγμής αλλά στον τομέα μουσική καλά τα πάμε και μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη είναι το τέταρτο άλμπουμ των Okkultokrati.
Οι Νορβηγοί από την αρχή ήταν μια ιδιόμορφη μπάντα αφού έμπλεκαν με τον δικό τους τρόπο hardcore/punk με sludge και black metal, αλλά η αναγκαστική (λόγω τραυματισμού) μετάλλαξη του κιθαρίστα BlackRace σε πληκτρά τους έσπρωξε σε άλλα μονοπάτια.
Το “Raspberry Dawn” είναι ηχητική βρωμιά. Είναι αυτό που συμβαίνει όταν ξεκινάς με black και hardcore καταβολές και καταλήγεις σε dark wave δια μέσω πρώιμου αμερικάνικου punk και noise rock, μια πιο σύνθετη και πλουραλιστική απάντηση στην minimal Hellhammer meets The Stooges αισθητική των Raspberry Bulbs (υποθέτω τα πολλά βατόμουρα είναι σύμπτωση). Ο δίσκος σε πολλά σημεία είναι σαν να ακούς τους A Place To Bury Strangers να διασκευάζουν Nattefrost με μπόλικα 80s synth για γαρνιτούρα. Τα κομμάτια είναι σχετικά μεγάλα σε διάρκεια, με μόνο 2 να είναι κάτω του 5λεπτου, η παραγωγή ογκώδης και με μπόλικο παραμορφωμένο μπάσο και ο ήχος γενικά καταφέρνει να ακροβατεί μεταξύ μαυρομεταλλικής ωμότητας (χωρίς να είναι metal) και σκοτεινού πανκ.
Αν οι Beastmilk/Grave Pleasures είναι το εκλεπτυσμένο και γυαλισμένο παράδειγμα σύγχρονου post punk/dark rock με σκληρές καταβολές, οι Okkultokrati είναι τα μικρά αδερφάκια με τις παραμάνες στα πέτσινα μπουφάν και τις λασπωμένες αρβύλες. Το “Raspberry Dawn” δεν είναι μόνο ένας καταπληκτικός δίσκος που αξίζει να προστεθεί στη δισκοθήκη σας, είναι ιδανικό άκουσμα για βραδινές χειμωνιάτικες περιπλανήσεις στην πόλη του ζόφου, soundtrack για το σκηνικό από κλούβες, επιφυλακτικά βλέμματα και πεταμένες σύριγγες στο πεζοδρόμιο.
607 
