Δεν ξέρω αν οι Riverbed έγραψαν το δεύτερο τους album μεμιάς (one take στα ξένα), αλλά το αποτέλεσμα είναι ελκυστικό.
Το κουαρτέτο λοιπόν, όπως δηλώνει το ίδιο, γουστάρει τον vintage ήχο των 70s, αλλά μην πάει ο νους σας στα συνηθισμένα μονοπάτια του λεγόμενου retro rock κινήματος, με μεταλλικές κυρίως προεκτάσεις. Οι Riverbed, σε αντίθεση με αυτά τα σχήματα που αρέσκονται να εμφανίζονται ζωντανά στη χώρα μας κατά συρροήν (βλ. Graveyard, Horisont κτλ.), είναι πιο κοντά στη λογική των The Answer κι εντούτοις, προσεγγίζουν τη δεκαετία εκείνη πιο ραδιοφωνικά.
Στο αυτί μου φτάνουν όμορφες μελωδίες που μου θυμίζουν την καριέρα του David Coverdale, ο οποίος σίγουρα έχει επηρεάσει τον τραγουδιστή των Riverbed, Αποστόλη Λιάπη (πιάνω και μελωδίες R.J. Dio σε κάποιες φάσεις), αλλά τις περνάνε από πιο σύγχρονα rock φίλτρα, με αποτέλεσμα μία άρτια παρουσιασμένη δουλειά.
Κορυφαίες στιγμές τα “Devil Women”, “European” (μυρίζει Red Hot Chilli Peppers) η ατμόσφαιρα) και “Until sunrise”, που σε κάνουν το λιγότερο να τους πάρεις στα σοβαρά.
Μάλλον δεν είναι τυχαίο το ότι κέρδισαν την πρώτη θέση στο Mythos Band Contest της 14music, με έπαθλο μια δισκογραφική συμφωνία και αν ακούσεις το “One Take”, θα το καταλάβεις από μόνος σου.
584 
